Vroege gehechtheid en de ontwikkeling van het sociale brein

Mensen zijn sociale wezens. We hebben andere mensen nodig om te kunnen functioneren in de maatschappij, of krachtiger gezegd: we hebben anderen nodig om te kunnen (over)leven, maar ook om tot ontwikkeling te komen. Sociaal adequaat kunnen reageren is dus van levensbelang. Wat men zich niet altijd realiseert, is dat gedrag niet zomaar uit het niets ontstaat. Het is een gevolg van ervaringen, verwachtingen en kwaliteit van de fysiologische processen die plaatsvinden in het brein. Deze fysiologische processen worden voor een groot deel in de eerste jaren bepaald en sturen vervolgens de ontwikkeling van de sociale structuren van het brein. De vroege expressie van de neurotransmitters vormt hierbij de ‘blauwdruk’ voor sociale interactie voor de rest van het leven. Dit artikel maakt duidelijk hoe de vroege gehechtheidsrelatie tussen ouder/verzorger en kind van invloed is op de processen die de ontwikkeling van een sociaal brein ondersteunen. Het koppelt de kennis van de psychologie en neurobiologie aan elkaar om tot meer inzicht te komen. Daardoor gaan we beter begrijpen waarom de vroege gehechtheidsrelatie zo belangrijk is voor iemands vermogen om sociaal adequaat te reageren.