Spiegelneuronen zijn hersencellen die vuren op twee momenten: als je een actie uitvoert en als je waarneemt dat een ander diezelfde actie uitvoert. Lange tijd werden ze beschouwd als een revolutionaire ontdekking die tot nieuwe inzichten zou leiden over empathie, sociale cognitie en mentale stoornissen, zoals autisme. Recent onderzoek suggereert echter dat spiegelneuronen een zeer bescheiden rol hebben in het verklaren van menselijk gedrag. Het lijkt aannemelijk dat ze niet een aangeboren mechanisme vormen voor het begrijpen van elkaar, maar slechts een bijproduct van associatief leren zijn. De geschiedenis van het spiegelneuronen-onderzoek is een goed voorbeeld van een wetenschappelijke hype die op weinig feiten gebaseerd was.
