Top

Gepubliceerd in:

01-09-2003 | Debat

Behandeling zonder volledige diagnostiek is onverantwoord

Een reactie op De Haan

Auteur: Wied Ruijssenaars

Gepubliceerd in: Kind en adolescent | Uitgave 3/2003

Samenvatting

In een discussie over de relatie tussen diagnostiek en behandeling is het belangrijk om de standpunten niet te baseren op één bepaalde klinische praktijk en die vervolgens als model te gebruiken voor diagnostiek in het algemeen. Betoogd wordt dat diagnostiek altijd volledig dient te zijn, wat niet hetzelfde is als langdurend en onnodig uitgebreid. De uitgebreidheid kan van geval tot geval verschillen en staat niet op voorhand vast. Een goede diagnostische methodologie moet de keuzes hierin rechtvaardigen. Het gevaar van een functionele diagnostiek die niet verder kijkt dan een beperkte probleemclassificatie en het eigen behandelaanbod is dat belangrijke informatie die essentieel is om tot een succesvolle behandeling te kunnen komen buiten beeld blijft.

vorige artikel Uitvoerige diagnostiek draagt niet bij aan een betere behandeling

volgende artikel In de beperking toont zich de meester

Bouw, E. V. P., & Plantinga, F. C. (2001). Hetzelfde, maar dan anders. Een vergelijkend onderzoek naar de invloed van risico- en protectieve factoren bij de behandeling van dyslexie. Afstudeerscriptie. Leiden: Universiteit Leiden (Afstudeerrichting Leerproblemen).

De Bruyn, E. E. J., Pameijer, N. K., Ruijssenaars, A. J .J. M., & Van Aarle, E. J. M. (1995). Diagnostische besluitvorming. Handleiding bij het doorlopen van de diagnostische cyclus. Leuven/Amersfoort: Acco.

De Bruyn, E. E. J., Ruijssenaars, A. J. J. M., Pameijer, N. K., & Van Aarle, E. J. M. (2003). De diagnostische cyclus. Een praktijkleer. Leuven/Leusden: Acco.

De Haan, E. (2003). Uitvoerige diagnostiek draagt niet bij aan een betere behandeling. Over diagnostiek in de Jeugd-ggz en kinderpsychiatrie. Kind en Adolescent, 24, 134–140.CrossRef

Meijer, S., & Troelstra, A. (1999). Niet-succesvolle en succesvolle behandelingen van dyslexie. Een vergelijkend descriptief onderzoek. Afstudeerscriptie. Leiden: Universiteit Leiden (Afstudeerrichting Leerproblemen).

Ruijssenaars, A. J. J. M. (1995). Behandeling in de orthopedagogiek: kiezen en delen. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 34, 163–178.

Ruijssenaars, A. J. J. M. (2001). Leerproblemen en leerstoornissen. Remedial teaching en Behandeling. Hulpschema's voor opleiding en praktijk. Rotterdam: Lemniscaat.

Van Beukering, T., & Pameijer, N. (2002). Toelaatbaarheidsbepaling en handelingsgerichte diagnostiek: van gescheiden circuits naar functionele afstemming. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 41, 470–473.

Webster-Stratton, C., Reid, J., & Hammond, M. (2001). Social skills and problem-solving training for children with early-onset conduct problems: Who benefits? Journal of Child Psychology and Psychiatry, 42, 943–952 (zie ook: Literatuurselectie. Kinderen en adolescenten, 9, mei 2002, 176–203).CrossRef

Titel: Behandeling zonder volledige diagnostiek is onverantwoord
Een reactie op De Haan
Auteur: Wied Ruijssenaars
Publicatiedatum: 01-09-2003
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Kind en adolescent / Uitgave 3/2003
Print ISSN: 0167-2436
Elektronisch ISSN: 1876-5998
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060885

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 3/2003

Boekbespreking

In de beperking toont zich de meester

Pesten; wat kunnen we eraan doen?

Piekeren bij kinderen

De black box van de residentiële jeugdzorg geopend?

Uitvoerige diagnostiek draagt niet bij aan een betere behandeling