Recidiverende koortsconvulsies: behandeladvies voor de dagelijkse praktijk

Koortsconvulsies zijn de meest voorkomende vorm van epileptische aanvallen bij kinderen. Het recidiverende karakter is de belangrijkste complicatie en roept in de praktijk veel vragen op. Ten eerste omtrent mogelijke schadelijke gevolgen op lange termijn. Aangetoond is echter dat recidiverende koortsconvulsies latere intellectuele prestaties niet beïnvloeden. Over een verband tussen latere epilepsie na recidiverende koortsconvulsies bestaat nog geen eenduidigheid. Ten tweede is de waarde van aanvullend onderzoek bij recidiverende koortsconvulsies vaak onduidelijk. Aangezien het elektro-encefalogram geen informatie over het risico op recidieven en epilepsie verschaft, bestaat hiervoor geen standaardindicatie. Aanvullende beeldvorming moet slechts worden verricht bij klinische verdenking op onderliggende hersenpathologie. Ten slotte rijst veelal de vraag over de noodzaak van profylactische behandeling bij recidiverende koortsconvulsies. Profylaxe verlaagt echter het risico op epilepsie niet en is niet geïndiceerd in zowel de chronische als intermitterende toedieningsvorm. Uitzondering vormen kinderen met recidiverende koortsconvulsies waarbij de ouders hevig ongerust zijn. In die gevallen kan profylaxe met diazepam oraal (0,33 mg/kg bij aanvang van een koortsperiode, iedere 8 uur, totdat het kind 24 uur koortsvrij is) overwogen worden.