Inleiding

Voor onze laagdrempelige rubriek ‘Een bijzondere casus’ komen tot nu toe minder inzendingen binnen dan de redactie had verwacht. Bij het al of niet publiceren van casuïstiek spelen zeer uiteenlopende drijfveren een rol. Martin Grotjahn (1977), een in de vorige eeuw bekende psychoanalytische groepspsychotherapeut, durfde pas op 73-jarige leeftijd – vergrijzing heeft ook voordelen – minder hoge eisen aan zichzelf te stellen. Hij beperkte zich tot het insturen van één pagina boeiende casuïstiek, die meteen werd gepubliceerd in een gerenommeerd psychoanalytisch tijdschrift voor groepspsychotherapie. Grotjahn beschreef zijn grote verbazing over cliënten die hem voor de kerstdagen decennialang attenties bleven sturen uit dankbaarheid voor de genoten therapie. Ze hadden met elkaar gemeen dat ze tijdens hun psychotherapie geen enkele vooruitgang hadden geboekt.