Samenvatting
Klachten over slapeloosheid komen veel voor in de bevolking; slechts een klein deel van de mensen met klachten bezoekt hiervoor de huisarts. De klachten komen vaker voor bij vrouwen en op oudere leeftijd. Soms zijn slaapklachten risicofactor, symptoom of gevolg van een psychische aandoening. De huisarts exploreert een slaapklacht volgens de SCEGS-methodiek en oriënteert zich op de precieze hulpvraag en de oorzaken van, of bijdragende factoren aan, het probleem. De huisarts of de POH-GGZ kan in principe de behandeling uitvoeren. De behandeling bestaat primair uit voorlichting en niet-medicamenteuze behandeling. Medicamenteuze behandeling is meestal ongewenst vanwege bijwerkingen en verslavingsgevaar. Bovendien laat de effectiviteit te wensen over. Indien toch medicijnen worden voorgeschreven, dient dit kortdurend en intermitterend te zijn. Verwijzing is zelden noodzakelijk; alleen als er sprake is van een onderliggende ernstige somatische of psychiatrische aandoening is verwijzing aan de orde.