De lange weg naar jeugdhulpverlening op maat

‘In de sector van de jeugdzorg is al vanaf de jaren zeventig sprake van “verbouwing”. Onder meer het verwerken van bezuinigingsaanslagen, een ombouw van residentieel werk naar semi–residentiële en ambulante vormen van hulp, schaalvergroting, vorming van multifunctionele organisaties, de plotselinge aandacht voor preventie, en de invoering van een nieuwe financieringssystematiek, brachten veel onrust en verandering in de sector. De Pilotprojecten waren bedoeld als mogelijkheid om op een beperkt aantal plaatsen in de praktijk al die impulsen en de daarmee gepaard gaande onrust te verwerken. Daarbij kon dan tevens worden aangetoond op welke wijze meer samenhang binnen het geheel van de jeugdzorg aan te brengen was. In de Pilotprojecten werd geëxperimenteerd met samenwerking tussen verschillende organisaties die structuurversterking in de jeugdzorg wilden realiseren’, aldus Maarten Elling in het voorwoord van Kleine stapjes, grote valkuilen (Konijn, Van Ooyen–Houben & Hull, 1996). In dit boek worden de resultaten beschreven van een evaluatieonderzoek naar drie jaar experimenteren (1993–1996) met werkvormen die beogen een betere aansluiting van het hulpaanbod op de hulpvragen van cliënten te bereiken.