Gepubliceerd in:
2016 | OriginalPaper | Hoofdstuk
32 Bekkenbodempathologie: prolaps, urine-incontinentie en fecale incontinentie
Auteurs : prof.dr. M.J. Heineman, prof.dr. J.L.H. Evers, prof.dr. L.F.A.G. Massuger, prof.dr. E.A.P. Steegers
Gepubliceerd in: Obstetrie en gynaecologie
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Samenvatting
Ongewild verlies van urine, ontlasting of verzakkingen zijn symptomen van veranderde gezondheid die frequent voorkomen. Het zijn geen levensbedreigende aandoeningen, maar ze beïnvloeden voornamelijk de kwaliteit van leven in negatieve zin.
Urine-incontinentie en fecale incontinentie alsmede verzakkingen hebben vaak een gemeenschappelijke pathogenese. Veranderingen van de steunfunctie van de bekkenbodem kunnen enerzijds veroorzaakt worden door een toegenomen chronische druk op de bekkenbodem (door COPD, tumoren in de buik en chronische constipatie), en anderzijds door een vermindering van de steunfunctie door beschadigingen door zwangerschap en bevallingen, door veroudering en de gevolgen van de menopauze.
De diagnostiek van bekkenbodemafwijkingen vindt meestal plaats door het opnemen van een nauwkeurige anamnese en het verrichten van gynaecologisch onderzoek. Daarnaast zijn er geavanceerde hulponderzoeken om meer gericht een oorzaak op te sporen. Deze zijn vooral van belang bij een onduidelijke anamnese of lichamelijk onderzoek, dan wel van nut indien men een operatieve behandeling overweegt.
De behandeling van bekkenbodemaandoeningen valt uiteen in conservatieve behandelingsopties (gespecialiseerde fysiotherapie, pessaria, medicamenten) en in een scala aan operatieve correctiemogelijkheden. De keuze van de behandeling is zeer individueel bepaald.