WERKDRUK TE LIJF

Iedereen in het team weet dat Yvonne van Halsteren veel werk verzet. Misschien komt dat wel omdat zij veel naar zich toetrekt. Er wordt in het team wel eens gekscherend gezegd dat als Yvonne verdwijnt, de opleiding opgeheven wordt. Yvonne heeft een groot organisatie talent. Ze legt gemakkelijk contact, spreekt haar talen en komt tot glasheldere afspraken. Ze organiseert allerlei activiteiten voor studenten, zoals jaarlijks een studiereis naar Berlijn. Twee keer per jaar organiseert zij voor studenten een uitwisselingsprogramma met de University of Texas. Ze geeft ook twee keer per jaar een voorlichting aan bedrijven die structureel samenwerken met de opleiding. Yvonne van Halsteren geeft ook uitzonderlijk goed les. In zowel Nederlands als Engels geeft ze colleges Internationaal recht. In het verlengde daarvan schrijft zij ook de Engelstalige studentenhandleidingen. Dit laatste heeft overigens niet haar voorkeur. Maar er zijn geen docenten binnen haar team die haar vak en de vaktaal beheersen. Ondanks dat haar Internationaal recht opgenomen is in een groter project blijft haar specialisme noodzakelijk. Yvonne van Halsteren is niet blij als studentenhandleidingen op gezette tijden anders vormgegeven moeten worden. Naast onduidelijke on derwijskundige redenen vraagt dit schrijfwerk haar eenvoudigweg té veel tijd.

Het werk grijpt Yvonne van Halsteren soms naar de keel. Standaardonderwijstaken in combinatie met haar toezeggingen om collega’s te helpen bij nieuwe projecten leveren haar een enorme werkdruk op. Die werkdruk leidt in combinatie met weinig ondersteuning van het management, secretariaat en collega’s uit het team tot stress. Stress uit zich bij Yvonne in geïrriteerd reageren op mensen die haar niet snel begrijpen. Onlangs is ze boos uitgevallen tegen een student die een vraag stelde over een onderwerp dat al besproken was. Ook een collega van het frontoffice kreeg het zwaar te verduren toen bleek dat toegestuurde teksten spoorloos verdwenen waren. De stress probeert Yvonne enigszins te hanteren door standaardtaken in de weekenden voor te bereiden. Want ze vindt dat studenten ondanks haar vele activiteiten recht hebben op een docent die er voor hen is. Voor Yvonne van Halsteren betekent het verzorgen van onderwijs niet alleen lesgeven. Alle opdrachten en tussentijdse oefeningen in lessen worden voorbereid, ingenomen en met feedback tijdig aan studenten teruggegeven. Yvonne van Halsteren is hierin zeer plichtsgetrouw. Werkdruk verminderen door taken in het weekend op te pakken leidt ertoe dat dagen niet strakker en efficiënter in gericht worden. Voor collegiale praatjes heeft zij in hectische weken geen tijd. Collega’s die haar informeel benaderen houdt ze af. Met enkele collega’s maakt ze een lunch afspraak. Tijdens hectische weken werkt ze uitsluitend via haar agenda. De taken die zij zichzelf voorschrijft, werkt ze ook echt af. Soms duren haar werkdagen langer dan ze had gepland. Ze weet dat haar perfectionisme bij het schrijven van nieuwe opdrachten haar ophoudt. Overigens ergert zij zich in deze periode ook vaak aan de wijze waarop vergaderd wordt. Tijdens de laatste vergadering blijven collega’s herhalen dat het aanleveren van groepslijsten niet onder hun verantwoordelijkheid maar onder de verantwoordelijkheid van het frontoffice valt. Het besluit van de directie om dit voortaan bij docenten te leggen lijkt niet tot hen door te dringen. Yvonne van Halsteren verbijt zich en rent met haar agenda de tijdverslindende vergadering uit om zich te wijden aan haar volgende taak.