Top

Gepubliceerd in:

2019 | OriginalPaper | Hoofdstuk

6. Van evaluatie naar proceseigenaarschap

Auteurs : Prof. dr. Giel Hutschemaekers, Drs. Mirjam Nekkers, Prof. dr. Bea Tiemens

Gepubliceerd in: Handboek generalistische ggz

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

De laatste stap van uitvoeringseigenaar is gekoppeld aan de vierde vaardigheid, het evalueren van de voortgang van de behandeling. Evaluatie met bijbehorend instrumentarium staat centraal in H. 6. Geen goed uitgevoerde behandeling zonder dat patiënt en hulpverlener samen nagaan of de doelstellingen van de behandeling zijn gerealiseerd. Om de kracht van terugkoppeling optimaal in te zetten is het van cruciaal belang dat patiënt en hulpverlener ook tussentijds nagaan of de therapie vordert in de gewenste richting (ROM). Evalueren blijkt zo een centrale motor te worden in het therapeutisch proces, waarbij de patiënt steeds meer het voortouw neemt en steeds uitdrukkelijker zelf leert vaststellen of de behandeling op orde is. Steeds beter weet de patiënt wat er dient te gebeuren om de behandeling succesvol af te sluiten. Daarbij leert hij steeds nadrukkelijker hoe de verschillende fasen van behandeling eruit zien, welke stappen hij daarin heeft gezet en welke vaardigheden daarbij noodzakelijk zijn. Zodra dat inzicht helemaal tot hem is doorgedrongen, mag hij zich proceseigenaar noemen en weet hij ook wat hem een volgende keer te doen staat bij dreigende stagnatie. De patiënt is zogezegd zelfregisseur geworden en weet wat het betekent om afstand te nemen, te focussen, te trainen en te volgen.

vorige hoofdstuk Van interventie naar uitvoeringseigenaarschap

volgende hoofdstuk Slot: werken aan zelfregie, een bijzonder specialisme

Abbott A. The system of professions. An essay on the division of expert labor. Chicago: University of Chicago Press; 1988.

Greenson RR. The technique and practice of psychoanalysis. London: The Hogarth Press; 1978.

Lambert MJ. Prevention of treatment failure. The use of measuring, monitoring, and feedback in clinical practice. Washington DC: American Psychological Association; 2010.

Schön DA. The reflective practitioner. How Professionals think in action. New York: Basic Books; 1983.

Tiemens BT, Kaasenbrood AJA, De Niet GJ. Evidence based werken in de GGZ. Methodisch werken als oplossing. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum; 2010.

Boeckhorst F, Hutschemaekers G. The expert always knows best! Wat maakt een professional tot een expert? (in voorbereiding).

Lambert MJ, Morton JJ, Hatfield DR, Harmon C, Hamilton S, Shimokawa K. Administration and scoring manual for the OQ-45.2 (outcome questionnaire). 3rd ed. Wilmington, DE: American Professional Credentialling Services LLC; 2004.

De Jong K, Nugter M, Polak M, Wagenborg J, Spinhoven P, Heiser W. The Outcome Questionnaire (OQ-45) in a Dutch population: a cross-cultural validation. Clin Psychol Psychother. 2007;14:288–301.

Arrindell WA, Ettema JHM. SCL-90. Handleiding bij een multidimensionele psychopathologie-indicator. Lisse: Swets & Zeitlinger; 1986.

10.

De Beurs E, Zitman F. De Brief Symptom Inventory (BSI). De betrouwbaarheid en validiteit van een handzaam alternatief voor de SCL-90 (Reliability and validity of an applicable alternative of the SCL-90). MVG. 2006;61:120–41.

11.

Mulder CL, Van der Gaag M, Bruggeman R, Cahn W, Delespaul PA, Dries P, et al. Routine outcome monitoring voor patiënten met ernstige psychiatrischeaandoeningen: een consensus document [routine outcome monitoring for patients with severe mental illness: a consensus document]. Tijdschr Psychiatr. 2010;52(3):169–70.

12.

Beckers T, Koekkoek B, Hutschemaekers G, Rudd B, Tiemens B. Measuring personal recovery in a low intensity community mental healthcare setting: validation of the Dutch version of the Individual Recovery Outcomes Counter (I.ROC). (in voorbereiding).

13.

Van Widenfelt BM, Goedhart AW, Treffers PD, Goodman R. Dutch version of the Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ). Eur Child Adolesc Psychiatry. 2003;12(6):281–9.

14.

Ravens-Sieberer U. The kidscreen questionnaires: quality of life questionnaires for children and adolescents. Handbook. Lengerich: Pabst Science Publ.; 2006.

15.

Lamers SM, Westerhof GJ, Bohlmeijer ET, Klooster Pt, Keyes C. Evaluating the psychometric properties of the Mental Health Continuum-short Form (MHC-sf). J Clin Psychol. 2011;67:99–110.CrossRef

16.

Fledderus M, Oude Voshaar MA, Ten Klooster PM, Bohlmeijer ET. Further evaluation of the psychometric properties of the acceptance and action questionaire-II. Psychol Assess. 2012;24:925–36.CrossRef

17.

Bernaerts I, Groot FD, Kleen M. De AAQ-II (Acceptance and Action Questionnaire-II): een maat voor experiëntiële vermijding: normering bij jongeren [The AAQ-II: a measure for experiential avoidance: norm for adolescents]. Gedragstherapie. 2014;45:389–99.

18.

Lamers SM, Smit A, Hutschemaekers GJ. Het meten van welbevinden en optimaal functioneren. In: Bohlmeijer E, Bolier L, Westerhof G, Walburg JA, redactie. Handboek positieve psychologie. Amsterdam: Boom; 2013. pag. 387–97.

19.

Van Erp Taalman Kip RM, Hutschemaekers GJ. Health, well‐being, and psychopathology in a clinical population: structure and discriminant validity of Mental Health Continuum Short Form (MHC‐SF). J Clin Psychol. 2018;74(10):1719–29.

20.

De Vries A, Tiemens B, Cilissen L, Hutschemaekers G. Construction of the self direction measure. (in voorbereiding).

21.

Tiemens B, Böcker K, Kloos MW. Prediction of treatment outcome in daily generalized mental healthcare practice: first steps towards personalized treatment by clinical decision support. Eur J Pers Cent Healthc. 2016;4:24–32.CrossRef

22.

Duncan BJ, Miller SD, Sparks JA. The heroic client. A revolutionary way to improve effectiveness through client-directed, outcome- informed therapy. San Fransisco: Jossey Bass; 2004.

23.

Janse PD, Boezen-Hilberdink L, Van Dijk MK, Verbraak MJPM, Hutschemaekers GJM. Measuring feedback from clients: the psychometric properties of the Dutch outcome rating scale and session rating scale. Eur J Psychol Assess. 2014;30(2):86–92.CrossRef

24.

Bovendeerd B. When does PCOMS work? Preliminary results of a PCOMS study in basic mental health care. Amsterdam: International Federation of Psychotherapie (IFP); 2018.

25.

Rubel J, Lutz W, Schulte D. Patterns of change in different phases of outpatient psychotherapy: a stage-sequential pattern analysis of change in session reports. Clin. Psychol. Psychother. England. 2015;221–14.

26.

Schibbye P, Ghaderi A, Ljotsson B, Hedman E, Lindefors N, Ruck C, et al. Using early change to predict outcome in cognitive behaviour therapy: Exploring timeframe, calculation method, and differences of disorder-specific versus general measures. PLoS One United States. 2014;9:e100614.CrossRef

27.

Tiemens B. Omgeven door relaties. Evidence based werken in de geestelijke gezondheidszorg. Gedragstherapie. 2018;51(2):72–84.

28.

Bannink F. Gelukkig zijn en geluk hebben. Zelf oplossingsgericht werken. Amsterdam: Pearson; 2007–2019.

Titel: Van evaluatie naar proceseigenaarschap
Auteurs: Prof. dr. Giel Hutschemaekers
Drs. Mirjam Nekkers
Prof. dr. Bea Tiemens
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Handboek generalistische ggz
Print ISBN: 978-90-368-2363-0

Elektronisch ISBN: 978-90-368-2364-7

Copyright: 2019
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-2364-7_6

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen