Elektroconvulsietherapie (ECT 1) verbetert vaak het leven van patiënten die lijden aan ernstige, invaliderende en/of levensbedreigende psychiatrische aandoeningen zoals depressie en catatonie. Het is al decennialang bekend dat het effect van ECT afhankelijk is van de opgewekte gegeneraliseerde insultactiviteit in de hersenen. Het menselijk brein is echter gemaakt om cerebrale ontregeling met verspreiding van ongecontroleerde, overgesynchroniseerde, neuronale elektrische signalen te voorkomen. Daardoor ontstaat insultactiviteit alleen als de elektrische stimulus in staat is de zogenaamde prikkeldrempel (PD) te overstijgen. De mechanismen die ervoor zorgen dat een insult wordt uitgelokt, zich verspreidt en weer wordt onderdrukt, kunnen ons meer leren over het functioneren van de hersenen en over de pathofysiologie van ernstige ziekten zoals depressie en epilepsie.
