Top

Nederlands Tijdschrift voor Traumachirurgie

Gepubliceerd in:

01-10-2010 | origineel artikel

Resultaten van de operatieve behandeling van periprothetische femurfracturen

Auteurs: M. Kuindersma, S. B. T. Bolder, W. J. Rijnberg, K. A. Kolkman, C. J. M. van Loon

Gepubliceerd in: Nederlands Tijdschrift voor Traumachirurgie | Uitgave 5/2010

Samenvatting

Een periprothetisch femurfractuur (PPF) komt in toenemende mate voor. De fractuur ontstaat vaak na een laagenergetisch trauma. Operatieve behandeling ervan geeft betere resultaten dan conservatieve behandeling. Het doel van dit artikel is het evalueren van de radiologische en functionele uitkomst van operatieve behandeling in onze kliniek. In de periode 2000 tot 2008 werden 29 PPF’s operatief behandeld. Alle fracturen waren veroorzaakt door een mild trauma, zoals een val uit bed. Acht fracturen (28%) waren ontstaan na een ongecementeerde totale heupprothese, zeventien (59%) na een gecementeerde, vier (14%) na een kop-halsprothese en twee (7%) na een revisie van een prothese.

Negentien patiënten werden behandeld met een cable grip system (CGS) plaatosteosynthese, twee patiënten met andere plaatosteosynthesen. Drie prothesen werden gereviseerd. Vijf patiënten hadden een fractuur van het type Vancouver C. Van hen werden er vier behandeld met een retrograde T2-femurgrendelpen, bij één patiënt werden alleen cerclages aangebracht. Bij de laatste controle, na gemiddeld zeventien weken, waren vijftien (52%) fracturen niet volledig röntgenologisch geconsolideerd. De functionele uitkomst was gunstig. Zeven (24%) patiënten beantwoordden de vragenlijst. Geen van hen had pijnklachten, zes patiënten hadden een hulpmiddel nodig, zoals een rollator of een wandelstok. De maximale loopafstand was gemiddeld 1,4 kilometer (range 0,2-2).

We concludeerden dat de behandeling van een PPF complex is. Behandeling is afhankelijk van de localisatie, de stabiliteit en de botkwaliteit van het femur. De radiologische resultaten van de behandeling in onze kliniek waren moeilijk te beoordelen, vanwege het lage percentage patiënten met consolidatie ten tijde van de laatste controle. Bij slechts vier (14%) patiënten was additionele chirurgie noodzakelijk. Bij de meeste patiënten met een fractuur van het type Vancouver B1, B2 en C, was de uitkomst van operatieve behandeling zonder revisie van de prothese gunstig.

vorige artikel Licht schedelhersenletsel op de spoedeisende hulp in de regio Gelderland-Zuid

volgende artikel Patiënte met pijnlijke schouder na sportongeval

Franklin J, Malchau H. Risk factors for periprosthetic femoral fracture. Injury. 2007 Jun;38(6):655-60.

Lindahl H, Malchau H, Herberts P, Garellick G. Periprosthetic femoral fractures classification and demographics of 1049 periprosthetic femoral fractures from the Swedish National Hip Arthroplasty Register. J Arthroplasty. 2005 Oct;20(7):857-65.

Berry D. Epidemiology: hip and knee. Orthop Clin North Am. 1999 Apr;30(2):183-90.

Lewallen D, Berry D. Periprosthetic fracture of the femur after total hip arthroplasty: treatment and results to date. Instr Course Lect. 1998;47:243-9.

Beals R, Tower S. Periprosthetic fractures of the femur. An analysis of 93 fractures. Clin Orthop Relat Res. 1996 Jun(327):238-46.

Mont M, Maar D. Fractures of the ipsilateral femur after hip arthroplasty. A statistical analysis of outcome based on 487 patients. J Arthroplasty. 1994 Oct;9(5):511-9.

Tsiridis E, Haddad F, Gie G. The management of periprosthetic femoral fractures around hip replacements. Injury. 2003 Feb;34(2):95-105.

Learmonth I. The management of periprosthetic fractures around the femoral stem. J Bone Joint Surg Br. 2004 Jan;86(1):13-9.

Brady O, Garbuz D, Masri B, Duncan C. Classification of the hip. Orthop Clin North Am. 1999 Apr;30(2):215-20.

10.

Sledge Jr, Abiri A. An algorithm for the treatment of Vancouver type B2 periprosthetic proximal femoral fractures. J Arthroplasty. 2002 Oct;17(7):887-92.

11.

Duncan C, Masri B. Fractures of the femur after hip replacement. Instr Course Lect. 1995;44:293-304.

12.

Bryant M, Kernohan W, Nixon J, Mollan R. A statistical analysis of hip scores. J Bone Joint Surg Br. 1993;75(5):705-9.

13.

Lindahl H, Garellick G, Regnér H, Herberts P, Malchau H. Three hundred and twenty-one periprosthetic femoral fractures. J Bone Joint Surg Am. 2006 Jun;88(6):1215-22.

14.

Rayan F, Dodd M, Haddad F. European validation of the Vancouver classification of periprosthetic proximal femoral fractures. J Bone Joint Surg Br. 2008 Dec;90(12):1576-9.

15.

Crockarell JJ, Berry D, Lewallen D. Nonunion after periprosthetic femoral fracture associated with total hip arthroplasty. J Bone Joint Surg Am. 1999 Aug;81(8):1073-9.

16.

Duwelius P, Schmidt A, Kyle R, Talbott V, Ellis T, Butler J. A prospective, modernized treatment protocol for periprosthetic femur fractures. Orthop Clin North Am. 2004 Oct;35(4):485-92.

17.

Young S, Walker C, Pitto R. Functional outcome of femoral peri prosthetic fracture and revision hip arthroplasty: a matched-pair study from the New Zealand Registry. Acta Orthop. 2008 Aug;79(4):483-8.

Titel: Resultaten van de operatieve behandeling van periprothetische femurfracturen
Auteurs: M. Kuindersma
S. B. T. Bolder
W. J. Rijnberg
K. A. Kolkman
C. J. M. van Loon
Publicatiedatum: 01-10-2010
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Nederlands Tijdschrift voor Traumachirurgie / Uitgave 5/2010
Print ISSN: 2214-8736
Elektronisch ISSN: 2214-8744
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03089840

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 5/2010

Patiënte met pijnlijke schouder na sportongeval

Een hoekstabiele plaat als fixateur-externe bij een gecompliceerde humerusschachtfractuur

Agenda 2010

Een 10-jarige jongen met een stomp buiktrauma en vrij vocht in de buik

Cancellations of (helicopter transported) – Mobile Medical Team dispatches in the Netherlands

Predictors for the selection of patients for abdominal CT after blunt trauma: a proposal for a diagnostic algorithm