Top

Gepubliceerd in:

2017 | OriginalPaper | Hoofdstuk

33. Maligne aandoeningen van het lymfatische systeem

Auteurs : D. de Jong, J. M. M. Raemaekers, M. J. Kersten, B. M. P. Aleman

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Maligne lymfomen vormen een heterogene groep van lymfatische aandoeningen, die zich klinisch zeer indolent, maar ook zeer agressief kunnen gedragen. Een van de meest karakteristieke vormen is het hodgkinlymfoom, dat vooral op jongere leeftijd voorkomt. De veel frequenter voorkomende overige vormen van maligne lymfoom presenteren zich meestal op oudere leeftijd. Met behulp van moderne immunohistochemische, en flowcytometrische typeringen, cytogenetische technieken en moleculair-biologische bepalingen kunnen zo’n 40 aparte ziekte-entiteiten worden gediagnosticeerd met ieder hun eigen typerende kliniek, behandeling en prognose. De maligne lymfomen treden meestal als een pijnloze lymfeklierzwelling aan het licht. Stadiëringsonderzoek is noodzakelijk om de uitgebreidheid van het ziekteproces vast te leggen en de hierop gebaseerde behandeling in te stellen. Met de huidige combinaties van chemotherapie en radiotherapie is meer dan 80 % van de patiënten met het hodgkinlymfoom te genezen. Toevoeging van anti-CD20- (rituximab)therapie aan chemotherapieschema’s heeft de prognose van bijna alle typen B-cellymfoom zeer sterk verbeterd en is een integraal onderdeel van de behandeling van nagenoeg alle B-cellymfomen. Voor patiënten met een indolent lymfoom zijn meerdere therapeutische opties beschikbaar, variërend van afwachten tot intensieve therapie. Bij agressievere lymfomen wordt intensieve chemotherapie toegepast (R-CHOP en varianten daarvan). Hiermee is ongeveer 60 % van de patiënten te genezen. Voor diverse lymfoomtypen worden nu gerichte behandelingen, die zijn toegesneden op specifieke afwijkingen en ontstaansmechanismen, ontwikkeld en toegepast in het kader van fase II-trials en ook steeds meer in fase III-trials. Het is te verwachten dat deze strategie in de komende jaren steeds belangrijker wordt.

vorige hoofdstuk Leukemieën en myelodysplasie

volgende hoofdstuk Oncologie bij kinderen en jongvolwassenen

Jaffe ES, Harris NL, Stein H, Isaacson PG. Classification of lymphoid neoplasms: the microscope as a tool for disease discovery. Blood 2008;112:4384–99.CrossRefPubMedPubMedCentral

Mauch PM, Armitage JO, Diehl V, et al. editors. Hodgkin’s disease. 2^nd ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2006.

Swerdlow S, Campo E, Pileri SA, et al The 20216 revision of the World Health Organization classification of lymphoid neoplasms. Blood. 2016;127:2375–90.

Aleman B, Raemaekers J, Tirelli U, et al. Involved-field radiotherapy for advanced Hodgkin’s lymphoma. N Engl J Med. 2003;348:2396–407.CrossRefPubMed

Borchmann P, Eichenauer DA, Engert A. State of the art in the treatment of Hodgkin lymphoma. Nat Rev Clin Oncol. 2012;9(8):450–9.CrossRefPubMed

Diehl V, Franklin J. Pfreundschuh M, et al. Standard and increased-dose BEACOPP chemotherapy compared with COPP/ABVD for advanced Hodgkin’s disease. N Engl J Med. 2003;348:2386–95.

Diehl V, Thomas RK, Re D. Part II: Hodgkin’s lymphoma-diagnosis and treatment. Lancet Oncol. 2004;5:19–26.CrossRefPubMed

Engert A, Plutschow A, Eich HT, et al. Reduced treatment intensity in patients with early-stage Hodgkin’s lymphoma. N Engl J Med. 2010;363(7):640–52.CrossRefPubMed

Hodgson DC. Late effects in the era of modern therapy for Hodgkin lymphoma. Hematology Am Soc Hematol Educ Program. 2011;2011:323–9.PubMed

Kuppers R. The biology of Hodgkin’s lymphoma. Nat Rev Cancer. 2009;9:15–27.CrossRefPubMed

Radford J, Illidge T, Counsel N, et al. Results of a trial of PET-directed for early stage Hodgkin's lymphoma. New Engl J Med. 2015;372:1598–607.

Raemaekers JMM, Maazen RWM van der. Hodgkin’s lymphoma: news from an old disease. Neth J Med. 2008;66:457–66.PubMed

Raemaekers JM, Andre MP, Federico M, et al. Omitting radiotherapy in early positron emission tomography negatiive stage I//II Hodgkin lymphoma is associated with an increased risk for early relapse; clinical results of the pre-planned interim analysis of the randomized EORTC/LYSA/FIL H110 trial. J Clin Oncol. 2014;32:1188–94.

Skoetz N, Trelle S, Rancea M, et al. Effect of initial treatment strategy on survival of patients with advanced-stage Hodgkin’s lymphoma: a systematic review and network meta-analysis. Lancet Oncol. 2013;14(10):943–52.CrossRefPubMed

Specht L, Yahalom J, Illidge T, et al. Modern radiation therapy for hodgkin lymphoma: field and dose guidelines from the international lymphoma radiation oncology group (ILROG). Int J Radiat Oncol Biol Phys. 2013; doi:10.1016/j.ijrobp.2013.05.005.

Coiffier B, Lepage E, Briere J, et al. CHOP chemotherapy plus rituximab compared with CHOP alone in elderly patients with diffuse large B-cell lymphoma. N Engl J Med. 2002;346:235–42.

Fisher RI, LeBlanc M, Press OW, et al. New treatment options have changed the survival of patients with follicular lymphoma. J Clin Oncol. 2005;23:8447–52.

Held G, et al. Role of radiotherapy to bulky disease in elderly patients with aggressive B-cellymphoma. J Clin Oncol. 2014;32(11):1112–8.

Illidge T, Specht L, Yahalom J, Aleman BMP, Berthelsen A, Constine L, et al. on behalf of the International Lymphoma Radiation Oncology Group. Modern radiation therapy for nodal non-hodgkin lymphomad target definition and dose guidelines from the international lymphoma radiation oncology group. Int J Radiat Oncol Biol Phys. 2014;89(1):49–58.

Lowry L, Smith P, Qian W, et al. Reduced dose radiotherapy for local control in non-Hodgkin lymphoma: a randomised phase III trial. Radiother Oncol. 2011;100(1):86–92.

Oers MHJ van, Klasa R, Marcus RE, et al. Rituximab maintenance improves clinical outcome of relapsed/resistant follicular non-Hodgkin’s lymphoma in patients both with and without rituximab during induction. Blood 2006;108:3295–301.

The International non-Hodgkin’s Lymphoma Prognostic Factors Project. A predictive model for aggressive non-Hodgkin’s lymphoma. N Engl J Med. 1993;329:987–94.

Treon SP, Xu L, Yang G, Zhou Y, Liu X, Cao Y, et al. MYD88 L265P somatic mutation in Waldenström’s macroglobulinemia. N Engl J Med. 2012;367:826–33.

Vos JM, Minnema MC, Wijermans PW, Croockewit S, Chamuleau ME, Pals ST, et al. Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van de ziekte van Waldenström. NedTijdschr Hematologie 2012;9:219–31.

Chesi M, Bergsagel PL. Molecular pathogenesis of multiple myeloma: basic and clinical updates. Int J Hematol. 2013;97:313–23.

Engelhardt M, Terpos E, Kleber M, et al. European Myeloma Network recommendations on the evaluation and treatment of newly diagnosed patients with multiple myeloma. Haematologica. 2014;99:232–42.

Palumbo A, Rajkumar SV, San Miguel JF, et al. International Myeloma Working Group consensus statement for the management, treatment, and supportive care of patients with myeloma not eligible for standard autologous stem-cell transplantation. J Clin Oncol. 2014;32:587–600.

Zweegman S, Lokhorst HM, Levin MD, Waal E de, Bos GM, Kersten MJ, Croockewit A, Ypma PF, Klein SK, Minnema MC, Sonneveld P. Richtlijn behandeling multipel myeloom 2015. 2015;12:279–302.

Titel: Maligne aandoeningen van het lymfatische systeem
Auteurs: D. de Jong
J. M. M. Raemaekers
M. J. Kersten
B. M. P. Aleman
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Leerboek oncologie
Print ISBN: 978-90-368-0441-7

Elektronisch ISBN: 978-90-368-0442-4

Copyright: 2017
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-0442-4_33

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen