Top

Gepubliceerd in:

2017 | OriginalPaper | Hoofdstuk

13. Indicatiestelling bij persoonlijkheidsproblemen

Auteurs : Drs. Wim Snellen, Mevrouw prof. dr. Liesbeth Eurelings-Bontekoe

Gepubliceerd in: Handboek persoonlijkheidspathologie

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Behandelaars verschillen sterk in de mate waarin ze neigen tot specificatie van de hulpvraag en systematische inventarisatie van de klachten. Goed gebruik is om na vaststelling van de klachten de mate waarin het relationeel en maatschappelijk functioneren ten gevolge van de klachten verstoord is in beeld te brengen. Daarnaast moet worden gevraagd naar eerdere pogingen om al dan niet met hulpverlening de klachten en symptomen te verminderen Vervolgens worden de klachten geplaatst in de actuele context van het bestaan en van de individuele levensgeschiedenis, waarbij de behandelwens van de patiënt wordt geformuleerd. Afhankelijk van de persoonlijke visie van de behandelaar volgt dan een ontwerp van een visie over functie en ontstaansgeschiedenis van de klachten. Daarna volgt een voorstel voor behandeling en een poging van de behandelaar met de patiënt tot overeenstemming te komen, waarbij de behandelaar de behandelmethode bepaalt en bevordert dat de patiënt zich daaraan houdt.

vorige hoofdstuk Psychologische stoornissen als complexe netwerken

volgende hoofdstuk Veranderbaarheid van persoonlijkheidsstoornissen

Abraham, R. E. (1997). Het ontwikkelingsprofiel. Assen: Van Gorcum.

Abraham, R. E., & Graste, J. (Red.). (2001). Psychotherapie vanuit het deficitmodel. Assen: Van Gorcum.

Aken-van der Meer, M., & Snellen, W. M. (1999). Ook weinig tijd kan wonden helen: Ambulant of klinisch? De behandeling van weerbarstige persoonlijkheidsproblematiek door kortdurende klinische psychotherapie. Tijdschrift voor Psychotherapie, 25(5), 323–339.CrossRef

APA (American Psychiatric Association). (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-5. Washington, D.C.: American Psychiatric Association.

Bateman, A., & Fonagy, P. (2005). Psychotherapy for borderline personality disorders: Mentalization-based treatment. Oxford: Oxford University Press.

Beutler, L., & Clarkin, J. (1990). Systematic treatment selection: Toward targeted therapeutic interventions. New York: Brunner Mazel.

Beurs, E. de, & Zitman, F. G. (2007). Routine outcome monitoring: Het meten van therapie-effect in de klinische praktijk met webbased software. Maandblad Geestelijke Volksgezondheid, 62(1), 13–28.

Bloks, H., Hoek, H. W., Callewaert, I., & Furth, E. van. (2003). Stability of personality traits in patients who received intensive treatment for a severe eating disorder. Journal of Nervous and Mental Disease, 192(2), 129–138.

Boszormenyi-Nagy, I., & Spark, G. M. (1984). Invisible loyalties: Reciprocity in Intergenerational Family Therapy. New York: Brunner Mazel.

Cloninger, C. R. (2000). A practial way to diagnosis personality disorders: A proposal. Journal of Personality Disorders, 14(2), 99–108.CrossRef

Corveleyn, J., Luteijn, F., & Luyten, P. (2005). Indirecte methoden. In F. Lutijn, W. A. Arrindell, B. G. Deelman, J. H. Kamphuis & H. Vertommen (Red.), Psychologische diagnostiek in de gezondheidszorg (pag. 117–131). Utrecht: Lemma.

Curtis-Breslin, F., Sobell, M. B., Buchan, B., et al. (1997). Toward a stepped care approach to treating problem drinkers: The predictive utility of within-treatment variables and therapist prognostic ratings. Addiction, 92, 1479–1489.CrossRef

Davison, G. (2000). Stepped care: Doing more with less? Journal of consulting and clinical psychology, 68, 580–585.CrossRef

Derksen, J. J. L. (2001). Descriptieve en structurele psychodiagnostiek: Twee essays. Nijmegen: PEN Test Publisher.

Eurelings-Bontekoe, E. H. M., & Snellen, W. M. (2004). Theoriegestuurde multidimensionele multi-trait-diagnostiek: Theorie en relevantie voor de psychotherapie. Tijdschrift voor Psychotherapie, 30(6), 397–413.CrossRef

Eurelings-Bontekoe, E. H. M., & Snellen, W. M. (Red.). (2010). Dynamische persoonlijkheidsdiagnostiek (3e druk). Amsterdam: Harcourt International.

Gabbard, G. O. (1994). Psychodynamic psychiatry in clinical practice: The DSM-IV edition. Washington DC: The American Psychiatric Press.

Hofstee, W. K. B. (1990). Het diagnostisch proces. In F. Luteijn, B. G. Deelman & P. M. G. Emmelkamp (Red.), Diagnostiek in de klinische psychologie (pag. 43–59). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

Hoogduin, C. A. L., & Methorst, G. J. (1998). Therapietrouw en motiveringstechnieken in psychotherapie. Richtlijnen ter bevordering van therapietrouw. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum/Cure & Care development.

Hutschemaekers, G., & Smeets, R. (2005). Multidisciplinaire richtlijnen in de GGZ. Stand van zaken en uitdagingen voor de toekomst. In A. H. Schene, F. Boer, & T. J. Heren (Red.), Jaarboek voor psychiatrie en psychotherapie (pag. 273–288). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Hutschemaekers, G., Scholte, W., & Tiemens, B. (2007). Zorgtoewijzing bij persoonlijkheidsstoornissen: Naar een model voor getrapte diagnostiek?. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Ingenhoven, T., & Abraham, R. (2005). Het gebruik van het ontwikkelingsprofiel binnen de klinische en dagklinische psychotherapie voor persoonlijkheidsstoornissen. In R. E. Abraham (Red.), Het Ontwikkelingsprofiel in de praktijk (pag. 189–215). Assen: Koninklijke Van Gorcum.

Joiner, T. E., Brown, J. S., Perez, M., Sethuraman, G., & Sallee, F. R. (2005). The illusion of mental health: In the mind of which beholder? Journal of Personality Assessment, 85(1), 92–97.CrossRef

Jonghe, F. de (1998). De descriptieve en de structurele pathologie van de borderline-patiënt. Tijdschrift voor Psychiatrie, 31(8), 485–499.

Kernberg, O. F. (1984). Severe personality disorders: Psychotherapeutic strategies. New Haven, Londen: Yale University Press.

Krueger, R. F. (2005). Continuity of axes I and II: Toward a unified model of personality, personality disorders, and clinical disorders. Journal of Personality Disorders, 19(3), 233–261.CrossRef

Lambert, M., Harmon, C., Slade, K., et al. (2005). Providing feedback to psychotherapists on their patient’s progress: Clinical results and practice suggestions. Journal of Clinical Psychology, 61, 165–174.CrossRef

Lamers, E. (2006). Eerstelijnspsychologie, een generalistische werkwijze in de GGZ. In E. Lamers, F. Bosch, L. Hinderink & C. Verschuren (Red.), Handboek psychologie in de eerste lijn (pag. 15–31). Amsterdam: Harcourt Book Publishers.

Livesley, W. J. (2003). Practical management of personality disorders. New York: The Guilford Press.

Lowijck, B., Luyten, P., Verhaest, Y., Vandeneede, B., & Vermote, R. (2013). Levels of personality functioning and their association with clinical features and interpersonal functioning in patients with personality disorders. Journal of Personality Disorders, 27(3), 320.CrossRef

LSR. (2003). Richtlijn voor de diagnostiek en behandeling van angststoornissen. Utrecht: Landelijke Stuurgroep Multidisciplinaire Richtlijnen in de GGZ.

Luyten, P., Blatt, S. J., Houdenhove, B. van, & Corveleyn, J. (2006). Depression research and treatment: Are we skating to where the puck is going to be? Clinical Psychological Review, 26(8), 985–999.

Manen, J. G. van, Kamphuis, J. H., Visbach, G. T., Ziegler, U. M., Gerritsen, A., Rossum, G. van, et al. (2008). How do intake clinicians use patient characteristics to select treatments for patients with personality disorders? Psychotherapy Research, 18, 711–718.

McCrae, R. R. (1991). The five-factor model and its assessment in clinical settings. Journal of Personality Assessment, 57(3), 399–414.CrossRef

Meeuwissen, J. A. C., & Donker, M. H. C. (2004). Minder is meer. Stepped care in de geestelijke gezondheidszorg. Maandblad Geestelijke Volksgezondheid, 59, 904–915.

Miller, T. R. (1991). The psychotherapeutic utility of the five-factor model of personality: A clinician’s experience. Journal of Personality Assessment, 57(3), 415–433.CrossRef

Molenaar, P. C. M. (2015). De Mens als Individu. De Psycholoog, 10.

Os, J. van. (2015). De DSM-5 voorbij! Persoonlijke diagnostiek in een nieuwe GGZ. Leusden: Diagnosis Uitgevers.

Peters, E. J., Hilsenroth, M. J., Eudell-Simmons, E. M., Blagys, M. D., & Handler, L. (2006). Reliability and validity of the social cognition and object relations scale in clinical use. Psychotherapy Research, 16(5), 617–626.CrossRef

Sadler, J. Z., Hulgus, Y. F., & Agich, G. J. (2001). Hindsight, foresight, and having it both ways: A rejoinder to R.L. Spitzer. Journal of Nervous and Mental Disease, 189(8), 493–497.CrossRef

Scholte, W., Eurelings-Bontekoe, E. H. M., Tiemens, B. G., Verheul, R., Meerman, A., & Hutschemaekers, G. (2014). Personality organization and outcome of inpatient psychotherapy for personality disorders, an explorative study. Bulletin of the Menninger Clinic, 78(2), 160–176.CrossRef

Takens, R. J. (2002). Serie onderzoek en psychotherapie: Therapeutische toegankelijkheid. Een onderzoek naar de totstandkoming van een bestendig psychotherapeutisch contact. Tijdschrift voor Psychotherapie, 28(6), 459–482.CrossRef

Timko, C., & Sempel, J. (2004). Intensity of acute services, self-help attendace and one-year outcomes among dual diagnosis patients. Journal of Substance Abuse Treatment, 65, 274–282.

Trijsburg, R. W., Knaevelsrud, C., & Vervaeke, G. A. C. (2001). De therapeutische relatie en de werkalliantie. In Handboek Integratieve Psychotherapie: Inventarisatie en perspectief (I.2.3.1–I.2.3.36). Leusden: de Tijdstroom.

Vertommen, H., Laak, J. ter, & Bijttebier, P. (2002). Het diagnostisch proces. Diagnostiek-wijzer, 5, 4–16.

Vertommen, H., & Vervaeke, G. (1998). Ik beslis, jij beslist, wij beslissen. Een overlevingsstrategie voor indicatiestelling. In C. P. F. van der Staak, J. J. L. Derksen & C. A. L. Hoogduin (Red.), Psychodiagnostiek & Indicatiestelling (pag. 65–83). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

Westen, D. (1991). Social cognition and object relations. Psychological Bulletin, 109, 429–455.CrossRef

Westen, D. (1998). Unconscious thought, feeling, and motivation: The end of a century-old debate. In R. Bornstein & J. Maslings (Eds.), Empirical studies of uncouscious processes. Washington DC: American Pychological Association Press.

Westen, D. (1999). The scientific status of unconscious processes: Is Freud really dead? Psychomedia, paper presented at the Annual Meeting of the Rapaport-Klein Study Group, 1–32.

Westen, D. (2000). Integrative psychotherapy: Integrating psychodynamic and cognitive behavioral theory and technique. In C. R. Snyder, & R. E. Ingram (Eds.), Handbook of psychological change: Psychotherapy processes and practices (pag. 217–242). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.

Westen, D., & Weinberger, J. (2004). When clinical description becomes statistical prediction. American Psychologist, 59(7), 595–613.CrossRef

Willemse, G., Lemmens, F., Vries, W. de, et al. (2000). Indicatiestelling bij stemmingsstoornssen. Utrecht: Trimbos-instituut.

Titel: Indicatiestelling bij persoonlijkheidsproblemen
Auteurs: Drs. Wim Snellen
Mevrouw prof. dr. Liesbeth Eurelings-Bontekoe
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Handboek persoonlijkheidspathologie
Print ISBN: 978-90-368-0930-6

Elektronisch ISBN: 978-90-368-0931-3

Copyright: 2017
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-0931-3_13

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen