Het aiothotraject, 15 jaar na de start

Sinds 1998 is het mogelijk om de huisartsopleiding te combineren met promotieonderzoek als ‘arts in opleiding tot huisarts en onderzoeker’ (aiotho). Ons doel was in kaart te brengen hoe het aantal aiotho’s zich heeft ontwikkeld en hoeveel zij bijdragen aan de wetenschappelijke ontwikkeling van de huisartsgeneeskunde.

In de database van het landelijk aiothonetwerk bepaalden wij het totaal aantal aiothotrajecten tussen 1 januari 1998 en 1 juli 2012. In PubMed inventariseerden wij voor die periode het aantal huisartsgeneeskundig relevante publicaties waarin aiotho’s een aandeel hadden, en op basis van NHG-gegevens gingen wij na hoeveel aiotho’s deelnamen aan NHG-richtlijnwerkgroepen. De huidige werkzaamheden van oud-aiotho’s brachten wij in kaart met behulp van een vragenlijst.

Op 1 juli 2012 bevatte de database 81 aiotho’s en 34 oud-aiotho’s, naast 16 ex-aiotho’s die het onderzoek of de opleiding voortijdig beëindigd hadden. Van de oud-aiotho’s waren er 33 (96%) werkzaam als huisarts en 13 (39%) als onderzoeker. Van de ex-aiotho’s die voortijdig met hun onderzoek gestopt waren, was het merendeel werkzaam als huisarts, geen enkele als onderzoeker. Zowel het aantal gestarte als het aantal met succes afgeronde aiothotrajecten toonde een globaal stijgende lijn, tot respectievelijk 11 en 7 in 2011. Dat gold ook voor het aantal huisartsgeneeskundig relevante onderzoeksartikelen in PubMed met een aiotho als (co)auteur: 80 in de eerste helft van 2012. Aiotho’s hadden zitting in de richtlijnwerkgroepen van 13 (15%) NHG-richtlijnen die op 1 juli 2012 gepubliceerd waren, en van 6 (38% ) richtlijnen die op dat moment in herziening waren.

Aiotho’s leveren een groeiende bijdrage aan de wetenschappelijke ontwikkeling van de huisartsgeneeskunde in Nederland. Om uitval uit het promotietraject te verminderen zou meer aandacht kunnen uitgaan naar een goede onderzoeksopzet, een reële planning en goede begeleiding.