Men spreekt van een geriatrisch syndroom wanneer een of meer symptomen het gevolg zijn van meerdere aandoeningen tegelijkertijd. De belangrijkste gezondheidsproblemen die worden aangeduid als geriatrische syndromen zijn vallen, incontinentie, ondervoeding, depressie, delier, duizeligheid en acuut afgenomen zelfredzaamheid. Het kaartenhuis van de fysiologie van een kwetsbare oudere persoon, dat nog nét overeind bleef, kan ineenstorten door een klein probleem. Vaak voorkomende relatief lichte stressoren zijn infecties, bijwerkingen van of intoxicaties met geneesmiddelen en verstoringen van de water- en zoutbalans. Welk geriatrisch syndroom hierdoor vervolgens wordt uitgelokt, hangt af van de zwakste schakel. Nergens komt het hechte verband tussen de fysieke, mentale en sociale dimensies van de mens zo nadrukkelijk tot uiting als in de geriatrie. De huidige kwaliteitsstandaard voor het in kaart brengen van geriatrische syndromen is het ‘comprehensive geriatric assessment’ (CGA). Op grond van deze complete analyse wordt in samenspraak een diagnostiek- en behandelplan opgesteld. De doelen hiervan zijn individueel bepaald en meestal gericht op het verbeteren van zelfredzaamheid en kwaliteit van leven.
