Een depressie is een stemmingsstoornis. Symptomen van een depressie zijn, naast somberheid, verminderd plezier of interesse, gedachten aan de dood of aan zelfdoding, schuld- of minderwaardigheidsgevoelens, concentratieproblemen, verlies van gewicht/eetlust, slaapklachten, moeheid en psychomotore agitatie of vertraging. Voor de classificatie van een depressieve stoornis (major depressive disorder) volgens de DSM-5 is onder andere nodig dat minimaal vijf van deze symptomen aanwezig zijn, gedurende minimaal twee weken en in significante mate lijden of beperkingen veroorzaken. De depressieve stoornis komt bij ongeveer 2 % van de 55-plussers voor. Bij de oudste ouderen en in zorginstellingen worden aanzienlijk hogere prevalentiecijfers beschreven. Risicofactoren voor depressieve syndromen verschillen bij ouderen niet ten opzichte van jongere volwassenen, wel is van sommige risicofactoren de impact anders. Vooral somatische aandoeningen, geneesmiddelengebruik en cognitieve achteruitgang dienen bij ouderen goed geëvalueerd te worden. De resultaten van zowel biologische als psychologische behandeling zijn vergelijkbaar met die bij jongere volwassenen.
