De kwaliteit van de diabeteszorg in de huisartsenpraktijk: kan het (nog) beter?

Goudswaard AN. De kwaliteit van de diabeteszorg in de huisartsenpraktijk: kan het (nog) beter? Huisarts Wet 2006;49(3):153-7.

Reorganisatie van de diabeteszorg vormt een prikkel voor het geven van meer inzicht in de kwaliteit van de geleverde zorg. Onderzoek toont aan dat er mogelijkheden zijn deze kwaliteit te verbeteren. Kern van goede diabeteszorg is het systematisch vervolgen van patiënten en een doelgerichte aanpak bij afwijkende meetwaarden. De praktijkverpleegkundige kan hierbij een belangrijke rol spelen. Zo blijkt het haalbaar om patiënten met hyperglykemie met orale bloedsuikerverlagende medicatie effectief te behandelen volgens een protocol gebaseerd op de NHG-Standaard. Gestructureerde educatie (inclusief zelfcontrole van bloedglucose) is op korte termijn effectief bij patiënten met maximale orale medicatie. Om het effect op de langere termijn vast te houden is het nodig educatie in de dagelijkse diabeteszorg te integreren. Vergelijkbare strategieën kunnen worden toegepast voor andere risicofactoren. Behandeling en begeleiding van patiënten met insuline is in de huisartsenpraktijk onder voorwaarden goed mogelijk. Een avondinjectie met een middellangwerkend insuline, toegevoegd aan de bestaande orale medicatie, is voor de meeste patiënten die moeten starten met insuline een effectieve, simpel toepasbare en veilige behandeling. Diabeteszorg is complex, soms moeilijk en veel patiënten hebben meer dan alleen diabetes. Daarom dient de huisarts een centrale positie in deze zorg te behouden. Samenwerking met goed geschoolde praktijkondersteuners en diabetesverpleegkundigen is daarbij noodzakelijk.

Reorganisatie van de diabeteszorg vormt een prikkel voor het geven van meer inzicht in de kwaliteit van de geleverde zorg. Onderzoek toont aan dat er mogelijkheden zijn deze kwaliteit te verbeteren. Kern van goede diabeteszorg is het systematisch vervolgen van patiënten en een doelgerichte aanpak bij afwijkende meetwaarden. De praktijkverpleegkundige kan hierbij een belangrijke rol spelen. Zo blijkt het haalbaar om patiënten met hyperglykemie met orale bloedsuikerverlagende medicatie effectief te behandelen volgens een protocol gebaseerd op de NHG-Standaard. Gestructureerde educatie (inclusief zelfcontrole van bloedglucose) is op korte termijn effectief bij patiënten met maximale orale medicatie. Om het effect op de langere termijn vast te houden is het nodig educatie in de dagelijkse diabeteszorg te integreren. Vergelijkbare strategieën kunnen worden toegepast voor andere risicofactoren. Behandeling en begeleiding van patiënten met insuline is in de huisartsenpraktijk onder voorwaarden goed mogelijk. Een avondinjectie met een middellangwerkend insuline, toegevoegd aan de bestaande orale medicatie, is voor de meeste patiënten die moeten starten met insuline een effectieve, simpel toepasbare en veilige behandeling. Diabeteszorg is complex, soms moeilijk en veel patiënten hebben meer dan alleen diabetes. Daarom dient de huisarts een centrale positie in deze zorg te behouden. Samenwerking met goed geschoolde praktijkondersteuners en diabetesverpleegkundigen is daarbij noodzakelijk.