Gepubliceerd in:
2013 | OriginalPaper | Hoofdstuk
7. Communicatie
Auteurs : prof. dr. H.A.M.J. ten Have, prof. dr. R.H.J. ter Meulen, prof. dr. E. van Leeuwen
Gepubliceerd in: Leerboek medische ethiek
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Inleiding
Communicatie kent in zijn Griekse en Latijnse voorlopers (anakoinoosis, koinos = gemeenschappelijk en communicatio, moenia = de stadsmuren) al de fundamentele betekenis van ‘mede-delen’. Communicatie opent een gemeenschappelijk terrein waarop iets van betekenis wordt gedeeld met anderen. Oorspronkelijk lijkt het woord ‘communicatie’ uit de rechtspraak afkomstig: voor- en tegenstanders ondervragen elkaar over wat er precies is gebeurd en hoe dat moet worden begrepen. De sofisten namen deze methode van vraag en wedervraag over en de socratische methode, bekend uit het werk van Plato, kan worden beschouwd als onderzoek naar gemeenschappelijke betekenissen, naar communicatie. Een spel van vraag en antwoord opent de mogelijkheid om gemeenschappelijk te begrijpen wat wordt bedoeld met woorden en gebaren.