3. Wat hebben we nodig alvorens pijneducatie te kunnen aanbieden?

Alvorens een goede pijneducatie te kunnen geven, zal een inventarisatie van de klachten binnen het biopsychosociale model dienen plaats te vinden. Hiervoor wordt veelal het PSCEGSM-model aangehouden; Pijn-type, Somatische-medische factoren, Cognities (ziektepercepties) Emotionele factoren, Gedrag, Sociale factoren en Motivatie. Dit kan zowel binnen een monodisciplinaire setting, maar kan, als klachten ingewikkelder zijn, in een multi- of transdisciplinaire setting. Voor goede pijneducatie zal duidelijk moeten zijn welk pijntype het betreft. Als er sprake is van centrale sensitisatie, dan zal duidelijk moeten zijn wat dan de diagnostisch gevonden kenmerken zijn. Verder zal de inventarisatie van ziektepercepties plaatsvinden aan de hand van de specifieke domeinen. Hierbij kan ook de Illness Perception Questionnaire-Kort (IPQ-K) gebruikt worden. Daarnaast worden de emotionele, gedragsmatige en sociale factoren goed uitgevraagd om de onderhoudende factoren bij de pijneducatie aan een patiënt te kunnen uitleggen. Na de inventarisatie moet bekeken worden of pijneducatie geïndiceerd is en hoe deze aangeboden moet worden. Pijneducatie wordt altijd afgestemd op de patiënt. Anders geformuleerd: hoe groot is het verschil tussen de ziektepercepties van de patiënt en de behandelaar? Daarnaast is het van belang om tijdens de educatie rekening te houden met patiëntkenmerken zoals intelligentie, persoonlijkheid en het inzicht in psychosociale factoren. Voordat de therapeut daadwerkelijk kan starten met pijneducatie is het noodzakelijk om: