Vermageringsdiëten: het middel erger dan de kwaal?

Het voorschrijven van een vermageringsdieet bij een probleem met overeten is controversieel, omdat lijnen in de restraint-theorie als belangrijke risicofactor voor anorexia nervosa, bulimia nervosa en de eetbuistoornis wordt aangemerkt. Sommige deskundigen gaan zelfs zover te propageren dat er met lijnen maar beter helemaal kan worden gestopt. Het is echter de vraag of dit terecht is, want we gaan er dan van uit dat lijnen bij niemand werkt en dat alle lijners het risico van een eetstoornis lopen. Dit blijkt gelukkig niet conform de werkelijkheid. Naast niet-succesvolle lijners blijken er wel degelijk ook succesvolle lijners te zijn. Ook wordt op basis van uitkomsten van recent onderzoek betwijfeld of eetstoornissen wel kunnen voorkomen uit een sterke mate van lijngerichtheid alleen. We zien dat ook de mate waarin een persoon gemakkelijk zijn of haar zelfcontrole verliest (disinhibitie) een belangrijke predictor is voor overeten en eetstoornissen. Met vragenlijsten kan op eenvoudige wijze kan worden nagegaan wie wel en wie niet behoort tot de succesvolle lijners en de niet-succesvolle lijners. De vragenlijsten maken het mogelijk eetstoornissen of eventueel subklinische vormen daarvan op te sporen. Bovendien kan van elke patiënt met een eet- of gewichtsprobleem worden vastgesteld of een goede respons op een vermageringsdieet te verwachten is of dat diëten juist gecontra-indiceerd zijn en alleen van psychotherapie of gedragstherapie heil te verwachten is.