Verdiensten…

In mijn dorp hadden we een heus harmonieorkest, ‘Adest Musica’ geheten. De leden waren altijd fraai uitgedost, maar het moest kennelijk nog fraaier. Daartoe werden twee bonte avonden georganiseerd compleet met verloting en veiling. Deze moesten geld opleveren voor het uniformenfonds, waaruit dan nieuwe pakken konden worden betaald. Omdat de organisator bang was dat de mensen tijdens de pauze (en dus vóór de veiling!) weg zouden gaan, had men mij (15 jaar) gevraagd om in die pauze piano te spelen. Dat leek mij juist een reden te meer om weg te gaan, maar ik zegde niettemin mijn medewerking toe. Na afloop van de twee avonden kreeg ik tot mijn stomme verbazing honderd gulden (dat was veertig weken zakgeld). Omdat ik dacht dat ze zich vergist hadden, stortte ik royaal een kwart van mijn gage in het uniformenfonds.