Van reddingswerk naar professionele behandeling

Sinds de achttiende eeuw wordt er nagedacht over de behandeling van alcoholverslaving. Artsen moesten wedijveren met filosofen, predikanten en, vanaf het midden van de negentiende eeuw, met de organisaties voor drankbestrijding. De laatstgenoemden hadden niet zoveel vertrouwen in de curatieve interventies van de geneesheren. Gebrek aan zelfbeheersing en zwakte van de wil lieten zich volgens hen niet bestrijden met kruidenaftreksels of wisselbaden. De bestrijding van de armoede, bevordering van werklust, betere sociaalhygiënische leefomstandigheden en vooral beschavingsarbeid zouden de drinklust kunnen temperen. Tenminste, als het aanbod van (vooral sterke) drank drastisch zou worden ingeperkt. En de (voormalige) drinkers een alternatieve tijdsbesteding werd geboden in de vorm van actieve deelname aan een van de vele drankbestrijdersverenigingen.