Uitgesteld oordeel

Extract

Gisteren kabbelde de zee, vandaag is ze een grijze weidsheid met geelwitte schuimkoppen. Ik voel de wind in mijn gezicht, achterop mijn rug mijn bagage. Meer dan tien kilo met een zonnehoedje op, diep in slaap. Af en toe ontsnapt een zonnestraal, de wolken hebben een snelheid waar de strandlopertjes niet aan kunnen tippen. In de verte rijzen de zandkastelen uit de grond, vanuit een onbevangen en diepe drang om te creëren. Ik voel rust, meteen daarna onrust. Geluk, diep geluk. O, als ik het maar niet verlies. En ja hoor, het zal ook eens niet. Ik voel de tranen in mijn ogen opkomen. Alsof er niet genoeg zilt vocht is hier. Toe, mild zijn voor mezelf, het mag er allemaal zijn. Ervaren zonder te oordelen.

…