In hoeverre beschouw jij, de tandarts, mij als collega? Onlangs kreeg ik van een tandarts een reactie op mijn blog. Hij sprak uit dat hij er niet van gediend was om blogs te lezen van een mondhygiënist.
Volgens hem schuilde achter elke blog het geluid dat ik de tandarts maar een dom wezen vind. Ik schrok daarvan, want ik meende toch dat we in hetzelfde veld werkzaam zijn en dat elke schering mijnerzijds een kneep is in mijn eigen arm. Daarnaast heb ik toch ook menig blog geschreven waarin ik de tandarts in de hemel prijs? Het ei wat ik kwijt kan op papier kan ik net zo goed tegen mijn eigen hoofd gooien.
We hebben allemaal onze fouten en ik heb altijd geleerd dat fouten maken niet erg is tenzij je ze niet verbeterd. Onze intelligentie is niet een vaststaand feit maar iets waarop je zelf invloed hebt. Een bestuurslid van een tandartsenvereniging viel stil toen hij meende modder terug te gooien maar ik hem bedankte voor het inzicht.
Wij hadden het toen over mondhygiënisten met een vrije vestiging. Het hebben van een vrije vestiging is een enorme uitdaging, want je krijgt de patiënten niet op een presenteerblaadje aangereikt. Dat tandartsen liever zelf een mondhygiënist in huis willen, snap ik best, maar dat dan assistenten worden ingezet als surrogaat-mondhygiënist, snap ik minder goed. Volgens het bestuurslid kunnen tandartsen steeds minder vaak een mondhygiënist vinden plus dat als assistenten als mondhygiënist worden ingezet dit een incident is. Vreemd, want een groot wervings- en selectiebureau bevestigd dit niet. Omdat hij mijn opmerking moddergooien van me vond vertelde hij dat vrij gevestigde mondhygiënisten regelmatig verzuimen om tijdig naar de parodontoloog te sturen. Aha! Fijn dat hij dit signaleert, bovendien geeft hij mij een kans om dit uit te leggen.
Uit een pollvraag blijkt namelijk dat mondhygiënisten patiënten pas zien als ze een hele slechte tandvleesscore hebben. Eigenlijk loop je dan al achter de feiten aan. Het protocol en ook het advies van de parodontoloog luidt om het eerst zelf te proberen, als mondhygiënist. Het protocol vertelt niet precies bij welke situatie in de mond verwezen moet worden naar de parodontoloog. Daarbij komt dat voor sommige patiënten de parodontoloog (nog) een hoge drempel is en het dus niet altijd meevalt om iemand hier naar toe te krijgen.
Het bestuurslid ging er vanuit dat een mondhygiënist zelf wel een protocol zou hebben uitgeschreven wanneer er wel en niet naar de parodontoloog zou moeten worden verwezen. Kijk, daar heeft hij een heel goed punt. Het lijkt mij een heel goed idee om een praktijkrichtlijn in te ontwikkelen. Uiteraard is het schrijven van zo’n protocol een samenspel van mondhygiënist en parodontoloog. Mondzorg zal namelijk ten alle tijden een samenspel blijven. Het spel kan alleen goed gespeeld worden als men elkaar als collega ziet en niet als concullega. Zo…en nu ga eens over mijn beurse arm wrijven en het ei uit mijn haar wassen.
Gerelateerd