Taakdelegatie door bedrijfsartsen is een zeer actueel en relevant onderdeel van de dagelijkse praktijk. Deze werkwijze is echter niet onomstreden. Recent zijn er negatieve berichten in de media verschenen over een arbodienst die gebruik maakt van taakdelegatie. Deze aandacht heeft zelfs tot Kamervragen geleid. Daarbij viel op dat er misverstanden bestaan over de mogelijkheid om op basis van taakdelegatie te werken en de wijze waarop dit dan moet worden ingericht. In deze bijdrage, die het eerste deel vormt van een tweeluik, zullen we allereerst de formele en juridische kaders beschrijven, waarbinnen het werken onder taakdelegatie moet plaatsvinden. De kaders bepalen de speelruimte, maar vooral ook de restricties van de betrokken professionals. Hierbij beperken wij ons tot taakdelegatie aan casemanagers aangezien dit in de praktijk de meest voorkomende vorm is. In het tweede deel, dat in een latere uitgave van TBV zal verschijnen, zullen we ingaan op de inrichting van taakdelegatie door bedrijfsartsen en arbodiensten.