Stressfractuur van het collum femoris bij hardlopers

Een stressfractuur ontstaat wanneer een bot wordt blootgesteld aan herhaaldelijke tractie- en/of compressiekrachten, die los van elkaar niet in een fractuur zouden resulteren. Stressfracturen bij hardlopers hebben een incidentie tot ongeveer 15%. In ongeveer 5% van deze gevallen is het collum femoris aangedaan. De presentatie is anders dan bij een acuut letsel en diagnosticeren is vaak lastig.

Een serie van drie patiënten bezocht de afdeling Orthopedie of Sportgeneeskunde met subacute, hevige pijnklachten in de bil en lies bij het hardlopen. Conventionele röntgenfoto’s waren niet afwijkend. Het vermoeden van een stressfractuur in het collum femoris ontstond. De diagnose werd pas met zekerheid gesteld na een MRI-scan. Met de MRI kon eveneens het type fractuur (compressie- of tractieletsel) worden bepaald. Eén patiënt werd operatief behandeld met gecannuleerde schroeven, de overige twee patiënten werden conservatief behandeld. Het betrof bij allen een compressiefractuur. Bij alle patiënten werd een consolidatie van de fractuur bereikt zonder verdere complicaties.

Bij subacute pijnklachten in de heupregio bij hardlopers moet aan de diagnose van een stressfractuur worden gedacht. Een reguliere röntgenopname is niet voldoende om deze diagnose uit te sluiten of het type aan te duiden. Anders dan bij een acuut traumatisch letsel is de behandeling van een niet-gedisloceerde stressfractuur van het collum femoris als gevolg van compressiekrachten primair conservatief. Deze behandeling heeft een goede prognose. Bij tractiefracturen moet echter een operatieve stabilisatie worden overwogen.