Rust Roest

Eén keer per week, drie kwartier tot een uur, in een klein kamertje in de Instelling. Soms met zijn allen rond een laag tafeltje, soms bij een bureau of een tafel. Dat is de vorm waarin de meeste ambulante behandelingen plaatsvinden. Zelfs gesprekken in het kader van de diagnostiek worden met deze ijzeren regelmaat één keer per week gevoerd, terwijl drie of zelfs meer keer per week tot – door iedereen gewilde – snellere resultaten zou leiden. Het lijkt een onontkoombare wetmatigheid, deze frequentie. Dat zal echter niet lang meer duren. De oplettende lezer van Kind en Adolescent Praktijk zal gemerkt hebben dat deze handelwijze aan corrosie onderhevig is. Al twee afleveringen lang lezen we hoeveel effectiever een intensieve behandeling thuis is. Jo Hermanns sprak over de voordelen van de Intensieve Pedagogische Thuiszorg (IPT) en Esther ten Brink ervoer hoeveel invloedrijker haar interventies waren als Nederlandse Nanny langdurig bij de mensen thuis, dan als Ten Brink op haar kamer. In de rij van Jo Hermanns (Kind en Adolescent Praktijk, 2005, 4) en Esther ten Brink (Kind en Adolescent Praktijk 2006, 1) voegt zich nu ook Elizabeth Letourneau. Elizabeth Letourneau doet in South Carolina (VS) onderzoek naar de effecten van de zogeheten Multi Systemic Therapy (MST). MST wordt toegepast bij misschien wel de moeilijkste groep van onze cliënten: criminele jongeren. De behandeling komt voort uit de traditie van de gezinstherapie, maar lijkt in de verste verte niet meer op ons nu wel erg gezapig lijkend, dagelijks werk. De therapiesessies vinden thuis plaats, op ieder tijdstip van de dag of nacht waarop dit nodig is. Vaak zijn er helemaal geen kamertjes in Instellingen meer. De therapeut zit tussendoor vooral in de auto. Els van Es sprak met Letourneau. In De MST-therapeut heeft het voor het zeggen leest u alles over het werk van de MST-therapeut.