Roken vergroot de kans op arbeidsongeschiktheid bij bouwvakkers

Koppeling van gegevens van Duitse bouwvakkers, verkregen uit preventieve medische onderzoeken en uit registraties van arbeidsongeschiktheid en van sterfte, leidde al tot publicaties over de relatie tussen BMI en arbeidsongeschiktheid (zie referaat in TBV 2010; 18: 230-321) en tussen BMI en mortaliteit (zie ‘voor u gelezen’ in TBV 2008; 16: 259). Voor de publicatie waarin de relatie tussen roken en arbeidsongeschiktheid werd onderzocht, zijn de gegevens geanalyseerd van een cohort van 19.421 Duitse bouwvakkers die tussen 1986 en 1992 een PMO ondergingen. Van 14.483 van hen waren complete data beschikbaar met een gemiddelde follow-up van 10,8 jaar. De rookstatus (nooit gerookt, ex-roker, 5 categorieën rokers) werd bij het eerste preventieve medische onderzoek vastgelegd. Arbeidsongeschiktheid is tot 2001 gedefinieerd als verlies van verdienvermogen van ten minste 50%, vanaf 2001 als verlies van verdienvermogen van ten minste 25%. Het relatieve risico van de rookstatus op de kans op arbeidsongeschiktheid werd berekend met behulp van het Cox-regressiemodel. Er werden analyses uitgevoerd met correctie voor confounders als leeftijd, BMI, alcoholgebruik en beroep. …