Gepubliceerd in:
2003 | OriginalPaper | Hoofdstuk
Richtlijnontwikkeling en Wetenschappelijk Onderzoek
Auteurs : Mw. Dr. H. L. Hoeksema, Mw. Drs. A. B. W. M. Quak, Prof. Dr. W. J. J. Assendelft, Ir. T. A. van Barneveld
Gepubliceerd in: Evidence-based richtlijnontwikkeling
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Richtlijnwerkgroepen moeten expliciet kennislacunes registreren, prioriteren en publiceren.
Organisaties die richtlijnen ontwikkelen, kunnen verzamelde lacunes samenbrengen in een voorstel tot een onderzoeksagenda.
Instanties die onderzoek financieren en programmeren, hebben idealiter bij het vaststellen van prioriteiten voor onderzoek aandacht voor lacunes.
Ook een open indiening van onderzoeksvoorstellen is een goede manier om onderzoek op het gebied van geconstateerde kennislacunes te entameren.
Onderzoek gebaseerd op in richtlijnen geïdentificeerde lacunes verhoogt de kans dat de studieresultaten impact hebben in de praktijk.
Voor een vruchtbare samenwerking tussen professionals, richtlijnontwikkelaars en onderzoekers moeten er goede en directe lijnen bestaan voor het aanleveren van prioriteiten en het financieren van klinisch-wetenschappelijk onderzoek. Het huidige systeem voldoet hierin maar in beperkte mate. (Bedoeld wordt dat de uitvoerbaarheid van patiëntgebonden klinisch onderzoek wordt vergroot als de behoefte aan kennis door de uitvoerders wordt gevoeld.)