Ouderschapsbevret

Soms regelt het toeval iets opmerkelijks. Vanochtend zag ik het kinderloze echtpaar Hulst; zij net onder, hij boven de veertig. Tweeverdieners, harde werkers, aardig stel. Vier jaar geleden zagen zij bewust af van reageerbuisbevruchting. (‘Dat gedoe aan mijn lijf moet ik niet’, zei zij kordaat.) Evnen zelfverzekerd kozen zij voor adoptie. (‘Om die kinderen ook een toekomst te bieden.’) Het werd een adoptie-marathon... Want al verstreken de jaren, er zit weinig schot in, ondanks allerlei onderzoeken van maatschappelijk werk en de adoptie-organisatie (een soort kindermakelaars: geen risico lopen, wel geld verdienen…). De Hulstjes versomberen ietwat en vragen zich steeds vaker af of hun oorspronkelijke beslissing wel de juiste is geweest. Tja.