Hoofdstuk 6 Ontwikkelingsleer

Jannie baalde toen ze hoorde dat ze op een geriatrische afdeling stage zou gaan lopen. Al die oude mensen, bah, niks aan. Langzaam maar zeker begon Jannie zich echter wat meer in haar patiënten te verdiepen. Ze ging zich hierdoor voor het eerst echt realiseren dat oude mensen niet altijd oud geweest zijn en dat ze allemaal op hun eigen manier een heel leven achter zich hebben. Een leven waarin gelachen en gehuild is, waarin mensen verliefd, verloofd en getrouwd geweest zijn, gevreeën hebben, kinderen gekregen hebben, dierbaren verloren hebben, waarin oorlogen gepasseerd zijn en waarin voorspoed en tegenspoed elkaar vaak afwisselden. Jannie was ontroerd toen mevrouw Terp haar haar trouwfoto liet zien. Mevrouw Terp, nu oud en opgenomen na een hersenbloeding, was op deze foto een knappe jonge vrouw die stralend opkeek naar haar (inmiddels overleden) echtgenoot.

Als je je hierin eenmaal gaat verdiepen, is het onvoorstelbaar wat veel mensen meegemaakt blijken te hebben in hnn leven. Jannie kreeg gaandeweg wat meer bewondering voor de patiënten die ondanks alles er het beste van probeerden te maken en wat meer begrip voor de mensen bij wie dat niet meer zo goed lukte. Zou ze na haar diplomering misschien toch kiezen voor werken met ouderen? Misschien.