Hoofdstuk 7 Gedragsleer

“Dat zou ik nooit doen!”, zei Marian toen ze op school een casus bespraken waarin de verpleegkundigen over het hoofd van de patiënt heen hun weekendervaringen met elkaar bespraken. Vol goede voornemens ging ze haar eerste stage in. Ze kwam terecht op een groep waar de zorgvrager wel op papier maar niet in de praktijk centraal gesteld werd. Terwijl ze een verstandelijk gehandicapte jongen aan het verzorgen was met collega Hennie babbelde Marian honderduit tegen Hennie over het tweedehands autootje dat ze op het oog had. En ineens was het of de film stilstond: ze zag en hoorde zichzelf bezig terwijl de casus van school door haar hoofd flitste: dat zou ik nooit doen… Hoe had het toch zo ver kunnen komen?