Medicamenteuze behandeling van chronisch hartfalen

Hoewel hartfalen primair een aandoening is van het myocard, hebben de symptomen en tekenen van hartfalen meestal te maken met een disfunctie van andere organen. In het pathofysiologisch denken wordt chronisch hartfalen tegenwoordig niet meer uitsluitend als een primaire pompstoornis beschouwd, maar als een systemische aandoening, waarbij een toename van de neurohormonale activiteit leidt tot alveolair en pleuraal vocht, veranderingen van de skeletspieren, toename van de systemische vaattonus, afname van de perifere doorbloeding en zelfs tot veranderingen op basaal moleculair gebied. Derhalve ligt het voor de hand dat monotherapie bij hartfalen geen uitkomst zal bieden. In de huidige praktijk worden de meeste patiënten dan ook behandeld met meerdere medicamenten, met elk een verschillend werkingsmechanisme. In dit hoofdstuk wordt het huidige farmacotherapeutische arsenaal voor de behandeling van patiënten met chronisch hartfalen beschreven.