Historische pedagogiek: babyverzorging in cultuurhistorisch perspectief

Menigeen die voor het eerst ouder wordt, consulteert boeken waarin aangegeven wordt hoe een kind te verzorgen en op te voeden. De vraag rijst waarop deze adviezen gebaseerd zijn. In dit hoofdstuk laten wij aan de hand van drie onderwerpen zien dat verzorgings- en opvoedingsadviezen binnen bepaalde grenzen sterk variëren. De drie onderwerpen zijn, respectievelijk: voeding, bakeren, en zindelijkheidstraining. Het blijkt dat wat nu voor evident waar wordt gehouden (bijv. dat borstvoeding verkieslijk is, dat bakeren ongewenst is, dat zindelijkheidstraining niet voor het tweede levensjaar mag worden begonnen) in andere tijden als volstrekt onzinnig werd beschouwd en in andere culturen niet geaccepteerd wordt. De bestaande westerse aanpak is, met andere woorden, conventioneel en niet zaligmakend. Het is de hier gepraktiseerde cultuurhistorische benadering,waarbij men een onderwerp zowel historisch als transcultureel beschouwt en waarbij men rekening houdt met experimenteel en biologisch onderzoek, die ons in staat stelt de bandbreedte van verzorgings- en opvoedingsverschijnselen beter te begrijpen

.