Graaien…

Veel bijzondere vaardigheden had ik als kleine jongen niet. Ik kon een heleboel dingen wel aardig, maar uitblinken in het een of ander was er niet bij. Daarin kwam plotseling verandering toen ik mij in een knikkerpartijtje tussen twee jongetjes mengde. Ik pakte – ondanks luidkeels protest - de stuiter van een van hen op en mikte die met grote precisie drie meter verder op de stuiter van de tegenpartij. En dat kon ik herhalen! Stomverbaasd snelde ik naar huis waar ik nog een kwartje in mijn spaarvarken wist. Voor dit bedrag kocht ik een zakje kleien knikkers, waarvan bij thuiskomst de helft al kapot was, een netje met glazen stuiters en een mooie stalen knikker voor het mikken. Oefenend in de tuin bleek ik een klein mikwondertje. Dat moest ik uitbuiten!