Top

Nederlands Tijdschrift voor Evidence Based Practice

Gepubliceerd in:

01-12-2013 | Toepassing in de praktijk

Evidentie in de eerstelijns en preventieve jeugdzorg

Auteur: dr. Geralien Holsbrink-Engels

Gepubliceerd in: Nederlands Tijdschrift voor Evidence Based Practice | Uitgave 5/2013

Extract

Het domein van de jeugdzorg beslaat alle vormen van ondersteuning van en hulp aan jeugdigen en hun ouders bij opgroei- en opvoedingsproblemen van geestelijke, sociale of pedagogische aard die de ontwikkeling naar volwassenheid belemmeren. Het gaat daarbij om zowel vrijwillige hulpverlening als gedwongen interventies om hulp in het belang van de jeugdige mogelijk te maken.1) De jeugdzorg bestaat tot 1 januari 2015 uit een drietal gebieden (zie figuur 1)2,3): a) de lokale eerstelijns en preventieve jeugdzorg, b) de Bureaus Jeugdzorg (BJ) en c) de geïndiceerde Jeugdzorgvoorzieningen. Het eerste gebied betreft (a) het gemeentelijk jeugdbeleid (gemeentelijke voorzieningen, zoals zorg in onderwijs (scholen, zorgadviesteams en schoolmaatschappelijk werk), de jeugdgezondheidszorg (JGZ) en het (jeugd) algemeen maatschappelijk werk), (b) bovengemeentelijke voorzieningen (Bureau Halt, MEE, en de kinderziekenhuizen) en (c) de Centra voor Jeugd en Gezin. Het tweede gebied betreft de indicatiestelling (Bureau Jeugdzorg (BJ), Centrum indicatiestelling zorg (CIZ), huisarts) met de Raad voor de Kinderbescherming. Het derde gebied betreft het geïndiceerde zorgaanbod jeugdzorg. Dit betreft de provinciale jeugdzorg (PJZ), de justitiële jeugdzorg (JJZ), de geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen (GGZ-J) en de zorg voor jeugdigen met een lichte verstandelijke beperking. …

vorige artikel Evidence-based community care

volgende artikel De Transmurale Zorgbrug

1).

Thesaurus Zorg en Welzijn, geraadpleegd 20 september 2013.

2).

Holsbrink GA, de Swart JJW. Opleiden voor de Jeugdzorg vanuit HSAO perspectief. Enschede: Saxion, Kenniscentrum Gezondheid, Welzijn & Technologie; 2008.

3).

Zwikker N, Hens H. Jeugdzorg in kaart. Amsterdam: SWP; 2008.

4).

Offringa M, Assendelft WJJ, Scholten RJPM. Inleiding in evidence-based medicine: klinisch handelen gebaseerd op bewijsmateriaal. Houten/Diegem: Bohn Stafleu van Loghum; 2000.

5).

de Swart JJW, van den Broek H, Stams GJJM, Asscher JJ, van der Laan PH, Holsbrink-Engels GA, van der Helm GHP. The effectiveness of institutional youth care over the past three decades: a meta-analysis. Children and Youth Services Review 2012; doi:10.1016/j.childyouth.2012.05.015.

6).

Higgs J, Jones M. Clinical reasoning in the health professionals. Oxford: Butterworth Heineman; 2000.

7).

Franx GC, Eland A, Verburg H. Transparente zorg in de GGZ: van de bomen en het bos. Onderscheid en samenhang tussen richtlijnen, protocollen en zorgprogramma’s. Maandblad Geestelijke Volksgezondheid 2002; 57(11):1036-1050.

8).

Interview Willem Jan Veerman door Hans Bekkers, ik wil cijfers zien, meetresultaten. Binnenlands Bestuur 2013; 34(17):12-15(4).

9).

Karver MS, Handelsman JB, Fields S, Bickman L. Meta-analyses of therapeutic relationship variables in youth and family therapy: the evidence for different relationship variables in the child and adolescent treatment outcome literature. Clin Psychol Rev 2006; 26:50-65.PubMedCrossRef

10).

Shirk SR, Karver M. Prediction of treatment outcome from relationship variables in child and adolescent therapy: a metaanalytic review. J Consult Clin Psychol 2003; 71(3):452-464.PubMedCrossRef

11).

Lambert MJ, Bergin AE.The effectiveness of psychotherapy. In: Bergin AE, Garfield SL, editors. Handbook of psychotherapy and behavioral change: an empirical analysis. New York: John Wiley; 1994. p. 143-184.

12).

van Yperen T, van der Steege M. Methodiek en hulpverlener tellen allebei. Jeugd en Co Kennis 2010; 2:28-37.CrossRef

13).

van der Laan PH. Over straffen, effectiviteit en erkenning: de wetenschappelijke onderbouwing van preventie en strafrechtelijke interventies. Justitiële Verkenningen 2004; 30:31-48.

14).

van Yperen T, Loeffen M, van den Berg I, Lekkerkerker L. Jeugdzorg op orde: ontwerp van een ordeningsmodel voor preventieve, curatieve en repressieve interventies. Utrecht: NIZW Jeugd/Collegio; 2005.

15).

www.triplep-nederland.nl.

16).

Speetjens P, de Graaf I, Blokland G. Het fundament van Triple P: theoretische onderbouwing en onderzoek. Utrecht: Trimbos-instituut; 2007.

17).

de Graaf I, Onrust S, Speetjens P. De effectiviteit van Triple P. Utrecht: Trimbos-instituut; 2009.

18).

www.praktikon.nl/nieuws/tripl-p-monitor.

19).

Wilson P, et al. How evidence-based is an evidence-based parenting program? A PRIMA systematic review and meta-analysis of Triple P. BMC Med1 2012; 10:130 (http://www.biomedcentral.com/1741-7015/10/130).CrossRef

Titel: Evidentie in de eerstelijns en preventieve jeugdzorg
Auteur: dr. Geralien Holsbrink-Engels
Publicatiedatum: 01-12-2013
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Nederlands Tijdschrift voor Evidence Based Practice / Uitgave 5/2013
Print ISSN: 1572-2082
Elektronisch ISSN: 1876-8806
DOI: https://doi.org/10.1007/s12468-013-0040-0

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Extract

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 5/2013

Evidence-based community care

Feasibility of family participation in a delirium prevention program for hospitalized older adults1)

Resource Group Assertive Community Treatment (RACT) as a tool of empowerment for clients with severe mental illness: a meta-analysis1)

Het effect van een teamtraining van eerstelijns verpleegkundigen ter bevordering van een gezonde levensstijl1)

De Transmurale Zorgbrug

Evidence-based practice: behandelprogramma’s als verbinding tussen theorie en praktijk