EFFICIËNT TOETSEN

Victor Walenski is docent bij de School of Social Work. Hij ervaart dat het beoordelen van toetsen veel tijd kost. De meeste tijd spendeert hij aan het geven van feedback. Hij wil niet op alle slakken zout leggen maar studenten toch ook wijzen op gemaakte fouten. Volgens Victor kunnen zij hier veel van leren en moeten zij ermee verder kunnen. Hij probeert zijn feedback zo constructief mogelijk te formuleren en bij studenten de juiste toon te treffen. Bij sommige groepen ziet Victor Walenski al vóór de toetsafname tegen het beoordelen van de toetsresultaten op. Dat is vooral het geval bij kennisintensieve studieonderdelen. Het geven van feedback lijkt een onbegonnen zaak. De meest elementaire kennis wordt gemist. Veel studenten redden het niet om in een beperkte tijd op het vereiste niveau te komen. Victor ziet ook op tegen het beoordelen van uitwerkingen van open vragen. Drie zwakke groepen van zo’n veertig studenten in één onderwijskwartaal kosten hem ontzettend veel tijd. Hij geeft studenten naast een cijfer namelijk ook graag gerichte feedback op hun uitwerkingen mee. Cijfers registreert Victor met behulp van het softwareprogramma Osiris. Uitwerkingen geeft Victor aan studenten met feedback terug door ze in hun hangmappen te doen. Als de toets- en beoordelingsweken voorbij zijn heeft Victor vaak last van hoofdpijn. Tegen dergelijke piekbelastingen is hij toch niet goed bestand. Hij vindt het jammer dat vakantieperioden niet tussen onderwijskwartalen gepland zijn. Juist dan heeft hij behoefte aan ontspanning.

Meerkeuzetoetsen zijn volgens Victor Walenski snel en gemakkelijk te beoordelen. De antwoordmodellen die zijn collega verleden jaar construeerde, voorkomen veel onduidelijkheid. De beoordelingscijfers zijn eenvoudig vast te stellen aan de hand van een cijfertabel. Ondanks dat meerkeuzetoetsen minder tijd kosten om na te kijken vindt Victor dit geen prettige toetsvorm. Op de toetsresultaten is geen feedback te geven. De meerkeuzetoetsen worden slechts beoordeeld. Studenten ontvangen een cijfer. Maar hoe hun cijfer is bepaald en welke fouten zij gemaakt hebben, krijgen zij niet te horen. Victor vindt dat van toetsen geleerd moet kunnen worden, hij ziet toetsen als een leermiddel. Om te leren van een toetsuitslag moet de student met zijn uitwerkingen verder kunnen. Alleen zo krijgt hij de gelegenheid een hoger beheersingsniveau te bereiken.

Victor Walenski ervaart ook als assessor in assessmentsituaties een zeker ongemak. Als assessor beoordeelt hij hem onbekende studenten. Deze studenten worden begeleid door collega’s en coaches in stagebedrijven. Samen met een coassessor, afkomstig uit een bedrijf, vult hij tijdens het assessment beoordelingsformulieren in. Als ontwikkelingsgerichte docent kan Victor Walenski het ook in deze toetssituaties niet laten om studenten feedback mee te geven. Naast een ingevuld beoordelingsformulier geeft hij studenten ook een aantal schriftelijke aanwijzingen mee. Regelmatig komt het voor dat nabesprekingen van assessments uitlopen. Dit komt niet alleen omdat hij de beoordelingsformulieren vaak vergeet in te vullen maar ook doordat hij te veel tijd besteedt aan de toelichting op de schriftelijke feedback. Beoordelen ziet hij ook hier als kans om studenten iets mee te geven. Victor Walenski legt zichzelf hiermee een grote werkdruk op.