Sturen op concrete, meetbare doelen is een belangrijke pijler in doelgestuurd behandelen. Om te kunnen sturen is het noodzakelijk te weten of de behandeling op koers ligt richting die doelen. Daarom vormen hoogfrequente (korte) evaluaties een vast onderdeel van doelgestuurde behandelingen. Naast de min of meer gangbare ROM-instrumenten gebruikt de doelgestuurde behandelaar daarvoor klachtspecifieke vragenlijsten en VAS-schalen, waarbij de patiënt per doel op een tienpuntsschaal aangeeft in hoeverre hij is opgeschoten in de richting van dit doel. Aan de uitkomsten van die evaluaties worden nadrukkelijk consequenties voor de behandeling verbonden: afsluiten als de doelen behaald zijn, doorgaan op dezelfde weg als de behandeling op koers ligt, bijsturen als de behandeling onvoldoende op koers ligt en afsluiten als duidelijk wordt dat de doelen niet (verder) haalbaar zijn. In dit hoofdstuk wordt toegelicht hoe dit in de klinische praktijk kan worden vormgegeven.
