10. Dimensionale modellen van persoonlijkheidspathologie

De conceptualisering van persoonlijkheidsstoornissen in de respectieve edities van de DSM, van de de DSM-III (1980) tot en met de DSM-5, vertegenwoordigt het categoriale gezichtspunt dat persoonlijkheidsstoornissen kwalitatief onderscheiden psychische stoornissen zijn. Het doel van dit hoofdstuk is de rationale en de empirische steun voor dit gezichtspunt te presenteren en aan te geven hoe persoonlijkheidsstoornissen geconceptualiseerd kunnen worden als maladaptieve varianten van continu verdeelde persoonlijkheidskenmerken. Dit hoofdstuk is tot stand gekomen lang voordat de DSM-5 werd gepubliceerd. In deel III van de DSM-5 wordt een alternatief, hybride dimensionaal-categoriaal model geïntroduceerd, dat in feite een antwoord vormt op het probleem dat in dit hoofdstuk wordt geschetst. Met de publicatie van het hybride model erkent de DSM-5 de beperkingen van het categoriale gezichtspunt. Omdat het hybride model van de DSM-5 vooralsnog omstreden is, hebben we besloten dit hoofdstuk in zijn huidige vorm te handhaven.