Samenvatting
Pas als deze symptomen aanwezig zijn en er geen oorzaak voor de klachten kan worden gevonden mag de diagnose ‘ziekte van Menière’ worden gesteld. Er is dus sprake van een ‘diagnose per exclusionem’. Hiermee is de vraag beantwoord of een patiënt met verdenking op de ziekte van Menière altijd naar de KNO-arts dient te worden verwezen: ‘ja’. Er dient immers ten eerste te worden vastgesteld dat het een perceptief gehoorverlies betreft en ten tweede dienen andere oorzaken (onder andere hypothyreoïdie, lues en brughoektumor) te worden uitgesloten.