7. Dialoog tussen hulpverleners en mensen die in armoede leven

Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) publiceert om de paar jaar een Armoedemonitor en ontwikkelde een methode die, naar Amerikaans voorbeeld, gebaseerd is op het minimale en werkelijke budget dat huishoudens gemiddeld nodig hebben voor wonen, voedsel en kleding. Een absolute methode, met als gevolg dat Nederland ongeveer een miljoen armen minder zou hebben dan nu wordt berekend. Kritiek op deze methode is dat doelstellingen van sociaaleconomisch beleid breder moeten zijn dan zorgdragen voor dat minimum. Een andere relevante dimensie van een gebrek aan welvaart is namelijk de mate waarin mensen de middelen hebben om te kunnen deelnemen aan de samenleving. Dat is meer dan het hebben van genoeg eten en een dak boven je hoofd; het houdt ook in dat je het lidmaatschap van een vereniging of sportclub voor je kind of jezelf kunt betalen, dat je toegang hebt tot internet, sinterklaas viert, of naar de bioscoop kunt. Deze relatieve armoedegrens wordt bepleit door onder anderen drs. Geranda Notten van de Maastricht Graduate School of Governance van de Universiteit Maastricht, mede opstelster van een vergelijkende armoedestudie tussen de EU-lidstaten en de VS.

De Nederlandse afvaardiging bestond uit volwassenen van Beweging ATD Vierde Wereld Nederland, enkele plaatselijke politici (medestanders), vertegenwoordigers van overheidsinstellingen en enkele volontaires. Het is niet gelukt Nederlandse leden van het Europees Sociaal-economisch Comité te laten ingaan op onze uitnodiging.