Abstract
Het tandtechnisch laboratorium beleeft door de CAD/CAM-technologie een digitale revolutie: van standaardrestauraties tot staaf-hulsconstructies op universele, geïndividualiseerde implantaatopbouwen en mesostructuren laat praktisch alles zich inmiddels op het beeldscherm construeren. Zelfs digitale implantaatplanning en omzetting naar het plaatsen met boorsjablonen is nu mogelijk met een grotere precisie en een beter esthetisch behandelresultaat dan vroeger. De met de kronenbibliotheek en occlusie- en articulatiesoftware ontworpen kronen en noodrestauraties zijn keer op keer van een hoge kwaliteit. Er zijn vanaf 1990 tien CAD/CAM-systemen op de markt verschenen die ofwel in de tandartspraktijk of in het tandtechnisch laboratorium toepassing hebben gevonden. Vooral in hun indicatiebereik en mogelijkheden vertonen zij verschillen (Van der Zel, 2000). De digitalisering in de tandtechniek is echter pas in 2004 echt doorgebroken door de introductie van zirkoonoxide als materiaal voor de basisstructuur (Van der Zel, 2007). Daarbij is het gunstiger het vervaardigen van de structuren (die niet de kernactiviteit van het tandtechnisch laboratorium zijn) uit te besteden aan een leverancier; net zoals de glazen van de bril bij de opticien en de ‘in-ear’ hoortoestellen bij de audicien al lang centraal geproduceerd worden op basis van een ontwerp of scan. De tandtechnicus van de toekomst zal zich net als de opticien en audicien, die hem zijn voorgegaan, als ‘denticien’ profileren.