De VIPER-trial. Volaire plaatfixatie versus gipsimmobilisatie in gedislokeerde extraarticulaire distale radiusfracturen

Een extra-articulaire gedislokeerde distale radiusfractuur AO type A, wordt vaak beschouwd als een gunstig fractuurtype. De meeste patiënten met deze fractuur worden conservatief behandeld met gesloten repositie en gipsbehandeling. De functionele resultaten na conservatieve behandeling zijn echter wisselend, en in 50% van de gevallen treedt redislocatie op. Een keuze voor primaire open repositie en interne fixatie (ORIF) middels een hoekstabiele volaire plaat kan redislocatie voorkomen en resulteren in een beter en sneller herstel van de polsfunctie. Op basis van de beschikbare literatuur kan geen keuze gemaakt worden tussen deze twee behandelmethoden. Om deze reden is de VIPER-trial opgezet (Volar Internal Plate Fixation vs. Plaster in Extra-articular Distal Radius Fractures). De trial is in december 2012 van start gegaan. De hypothese van de VIPER-trial is dat patiënten met een type A distale radiusfractuur een sneller en beter herstel van de polsfunctie tonen na primaire ORIF met een hoekstabiele volaire plaat dan na conservatieve behandeling (www.​viperstudie.​nl).