15. De dokter als anoniem personage

Er is iets met ons spreken gebeurd, ons spreken over de dokter die vroeger nog een mens was met wie wij een deel van ons leven deelden. Met hem – want toen was het meestal nog een hem – deelden wij het feit dat je een leven moet leven, tastend, ploeterend, vallend en opstaand. Nu spreken wij over de dokter alsof zij een functie is. Een functie in een groot anoniem geheel dat wij gezondheidszorg noemen. Dat vervreemdt ons van ons leven. Alsof het een project is dat uitgevoerd moet worden.