1. De digitale huisartsenpraktijk

Digitalisering van de huisartsgeneeskunde heeft zijn basis in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Vooral na de vorming van de Werkgroep Coördinatie Informatie Automatisering (WCIA) van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) en het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) in 1984 ging de ontwikkeling snel. Het Huisarts Informatie Systeem (HIS) werd volop in gebruik genomen in de jaren negentig. Gebruik van e-communicatie en social media, zoals maatschappelijk gemeengoed geworden in het eerste decennium van de huidige eeuw, wordt nog niet als vanzelfsprekend gebruikt in de huisartsenpraktijk. Ontwikkelingen als het gebruik van apps, draagbare sensoren en big data, die nu exponentieel groeien, zijn belangrijk maar worden nog met enige reserve gevolgd. Een remmende factor hierin kan de rigiditeit van de huidige gebruikte systemen zijn. Ook de stroeve ontwikkelingen rond de vorming van een landelijk elektronisch patiëntendossier (EPD) nodigen niet uit tot snelle innovatie. Mogelijk dat de vorming van een persoonlijke gezondheidsomgeving (PGO) hierin wel stimulerend kan gaan werken.