7. Chirurgisch-oncologische behandelingsprincipes

In de curatieve en palliatieve behandeling van kanker neemt chirurgie een zeer belangrijke plaats in. Het merendeel van de genezen kankerpatiënten heeft deze genezing te danken aan goed uitgevoerde kankerchirurgie. In toenemende mate is er sprake van zogenoemde gecombineerde behandelingen, waarbij de chirurgische behandeling gecombineerd wordt met (neo)adjuvante systemische therapie (chemotherapie, immunotherapie, signaaltransductiebehandeling) en/of radiotherapie. Het doel van deze gecombineerde behandelingen is enerzijds het verbeteren van de lokale tumorcontrole en anderzijds de kans op metastasering op afstand te verminderen, zonder dat daarbij de morbiditeit van de behandeling ernstig toeneemt, of de kwaliteit van leven negatief wordt beïnvloed. De komende jaren zal door de toenemende kennis op het gebied van erfelijke tumoren, een toename van profylactisch chirurgische ingrepen plaatsvinden, om op deze wijze het ontstaan van kanker in deze organen te voorkómen. De ontwikkeling met betrekking tot de nieuwe systeembehandelingen met behulp van immunotherapie en signaaltransductiebehandeling gaat bijzonder snel. Deze nieuwe middelen zullen niet leiden tot een afname naar de vraag van chirurgie, maar eerder leiden tot een toenemende vraag. Het adequaat verwijderen van een solide tumor is in het algemeen immers nog steeds de enige kans op lokale tumorcontrole en (ziektevrije) overleving. Door de verbeterde overleving na een behandeling van kanker, zal het aantal ‘cancer survivors’ toenemen. Deze groep patiënten heeft een verhoogd risico op een tweede kanker en daarnaast een verhoogd risico op een door de behandeling geïnduceerde langetermijnmorbiditeit. Ten slotte leveren de initiatieven van de SONCOS, DICA en SCK/KWF Kankerbestrijding een grote bijdrage aan het verbeteren en betaalbaar houden van de (chirurgische) kankerzorg.