Gepubliceerd in:
2011 | OriginalPaper | Hoofdstuk
9 Hedendaagse afasiologie
Samenvatting
In hoofdstuk 3 is de geschiedenis van de afasiologie beschreven. Die beschrijving eindigde met de jaren zeventig van de vorige eeuw. Dit hoofdstuk zal ingaan op de debatten die sinds die tijd zijn gevoerd. Er is veel gediscussieerd over de methodologie van afasieonderzoek, met name over de vraag of dat moet gebeuren met groepsonderzoek of case studies. Het onderzoek naar stoornissen op klank-, woord- en zinsniveau is de laatste decennia verfijnd, mede door de invloed van de linguïstiek en de neuropsychologie. Sinds het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw is de aandacht voor de talige functies in de rechterhemisfeer toegenomen. De rechterhemisfeer draagt duidelijk bij aan het taalproces, maar de precieze rol is vooralsnog onduidelijk. Neuro-imaging van taal is een ander methodologisch middel dat gebruikt wordt om de relatie tussen taal en hersenen te onderzoeken, maar tot nu toe wordt er vooral onderzoek gedaan naar taalverwerking bij gezonde sprekers, hoewel de eerste studies naar taalverwerking bij afasiepatiënten al rond de eeuwwisseling werden gepubliceerd. De laatste jaren is er steeds meer belangstelling voor taalstoornissen bij degeneratieve ziekten, zoals de ziekte van Alzheimer en frontotemporale dementie, maar bijvoorbeeld ook bij de ziekte van Parkinson. Bijzondere aandacht is er voor zogenaamde ‘primair progressieve afasie’. Tot slot is er de laatste 25 jaar aandacht voor het vergelijken van afatisch gedrag in verschillende talen en afasie bij tweetalige sprekers. Al deze recente ontwikkelingen zullen in dit hoofdstuk besproken worden.