Samenvatting
De laatste decennia is in de gezondheidszorg de nadruk steeds meer komen te liggen op ‘evidence-based medicine/practice’. Het doel is (para)medische besluiten te nemen op basis van beschikbaar wetenschappelijk bewijs. Bewijs over de effectiviteit van behandelstrategieën wordt uitsluitend geleverd door gerandomiseerd effectonderzoek (‘randomized clinical trial’, RCT). Statistische technieken worden gebruikt om conclusies te kunnen trekken uit de gevonden resultaten van die RCT’s. Een veelgebruikte statistische maat is de p-waarde. Er bestaan veel misverstanden over deze waarde. Traditioneel is de p-waarde ontwikkeld voor oorzaak-gevolgonderzoek, namelijk gerandomiseerd effectonderzoek. De uitleg in dit hoofdstuk blijft dan ook beperkt tot de voor- en nadelen van de p-waarde met betrekking tot dit soort onderzoek.