Samenvatting
Het huidige gezondheidszorgbeleid is erop gericht degenen die zorg nodig hebben, zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Opname in het verpleeghuis is alleen dan geïndiceerd als mantelzorg en professionele zorg de zorg thuis niet meer voldoende kunnen leveren. Om die zorg thuis mogelijk te maken is de afgelopen jaren een aantal ingrijpende wetswijzigingen doorgevoerd en loopt er een groot Langer Thuis-programma vanuit het ministerie van VWS. Ook in de ziekenhuiszorg zijn grote veranderingen zichtbaar. Een steeds groter deel van de patiënten die behandeld worden is ouder dan 70 jaar, maar ze liggen steeds korter in het ziekenhuis. De verwachting is dat in de komende jaren de zorg zich steeds meer naar huis verplaatst. Thuis wordt daarmee het nieuwe ziekenhuis. Deze ontwikkelingen zorgen ervoor dat de druk op de eerstelijnszorg toeneemt: steeds meer zorg moet thuis of dicht bij huis geboden worden. Dit vraagt veel van de huisarts en de wijkverpleegkundige. De verwachting is dat deze ontwikkeling ouderen dwingt in hun eigen omgeving (vroegtijdig) naar alternatieve vormen van wonen en informele zorg te zoeken. Dit hoeft niet zonder meer slecht te zijn en kan mogelijk bijdragen aan de kwaliteit van leven van ouderen.